Συναγωνιστές, συναγωνίστριες

H Πανελλαδική Συνάντηση του ΜΑΣ που γίνεται σήμερα έχει στόχο την εξαγωγή συμπερασμάτων από την μέχρι τώρα πάλη. Να συζητήσουμε για τα καθήκοντα της πάλης ώστε να μην θυσιάσουμε τις σπουδές και το μέλλον μας για την πλουτοκρατία, για ένα πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του λαού και της εξουσίας του και όχι των μονοπωλίων και των κερδών τους. Για να εκλέξουμε νέα Πανελλαδική και Εκτελεστική Γραμματεία.

Γενική εκτίμηση είναι ότι η αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος στην παραπάνω κατεύθυνση πρέπει να ξεκινήσει από τα κάτω, από το έτος, το εξάμηνο και το τμήμα. Γι’ αυτό και στρέφουμε την προσοχή μας πρώτα και κύρια στην λειτουργία των Επιτροπών Αγώνα και των συλλόγων που ανήκουν στο ΜΑΣ, στο πως δουλεύουμε στο έτος, στο εξάμηνο, στο αμφιθέατρο. Μέσα από αυτό το δρόμο, θα συσπειρώνονται όλο και νέες δυνάμεις στο ΜΑΣ, θα ανεβαίνει ο βαθμός οργάνωσης των σπουδαστών και των φοιτητών στις επιτροπές αγώνα και η συμμετοχή τους στη συλλογική δράση, θα δυναμώνει η συμμετοχή νέων στους αγώνες για τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Συναγωνιστές, συναγωνίστριες

Τον τελευταίο χρόνο έχουμε μετρήσει βήματα στην οργάνωση των φοιτητών μέσα από τις Επιτροπές Αγώνα και τους φοιτητικούς-σπουδαστικούς συλλόγους που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ. Στις τελευταίες φοιτητικές εκλογές οι δυνάμεις που στηρίζει το ΜΑΣ αναδείχτηκαν σε 1^η δύναμη σε 19 συλλόγους. Πρωτοστατήσαμε στον αγώνα για κάθε ζήτημα που καίει τους φοιτητές. Οι επιτροπές αγώνα που ανήκουν και οι σύλλογοι που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ, δυναμώνουν, αναγνωρίζονται ως οργανωτές της πάλης των φοιτητών.

Παλέψαμε σε πολλούς συλλόγους να γίνουν γενικές συνελεύσεις από τα κάτω, με συλλογή υπογραφών παραμερίζοντας την αδράνεια και την αντίθετη στάση των υπολοίπων δυνάμεων μέσα στα ΔΣ. Πολλοί σύλλογοι έκαναν για πρώτη φορά εκλογοαπολογιστική συνέλευση πριν τις φοιτητικές εκλογές.

Μπήκαμε μπροστά για τη διεξαγωγή  συνελεύσεων και τη δημιουργία και επιτροπών στα έτη ώστε να συζητήσουν και να παλέψουν περισσότεροι φοιτητές για το δικαίωμα στην μόρφωση, στις πραγματικά δωρεάν σπουδές, στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, στη ζωή με αξιοπρέπεια. Αποδείχθηκε ότι οι επιτροπές ετών μπορούν να γίνουν μαχητικά όργανα του φοιτητικού συλλόγου, να συμβάλλουν στη συμμετοχή περισσότερων φοιτητών στις συλλογικές διαδικασίες και στον αγώνα. Γι’ αυτό συνάντησαν την λυσσασμένη αντίδραση των υπόλοιπων δυνάμεων. Όλη τη χρονιά με συκοφαντίες και εκβιασμούς ,προσπαθούσαν να διαλύσουν τις συντελεύεις ετών. Ανέλαβαν ρόλο δικαστή και έβγαζαν τις συνελεύσεις παράνομες, έκαναν τα ΜΑΤ και απαγόρευαν σε φοιτητές την είσοδο στο χώρο που γίνονταν οι συνελεύσεις ετών, κατηγορούσαν ότι με αυτό τον τρόπο το ΜΑΣ θέλει να διασπάσει και να καπελώσει. Είναι αλήθεια  πως οι συνελεύσεις ετών «διασπάνε». Διασπάνε τη μοιρολατρία, την ατομική λύση που έχουν καλλιεργήσει οι δυνάμεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, «διασπάνε» την απεργοσπασία και τον εκφυλισμό που διαφημίζουν τα ΕΑΑΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει πιο επιθετικά να απαντάμε στην επίθεση των άλλων δυνάμεων για αυτά τα ζητήματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις τις αντιμετωπίσαμε αδύναμα.

Οι δυνάμεις του ΜΑΣ πρωτοστάτησαν ώστε εκατοντάδες έτη, εξάμηνα, εργαστήρια και επιτροπές να πάρουν αποφάσεις για συμμετοχή σε απεργιακές μάχες και για οργάνωση κινητοποιήσεων για τα συγγράμματα, τη σίτιση, τα αναλώσιμα.

Σε μια σειρά σχολές πήραμε την πρωτοβουλία για τη διοργάνωση εκδήλωσης υποδοχής πρωτοετών μέσα από αποφάσεις των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων. Όπου αυτό δεν έγινε δυνατό οι  επιτροπές αγώνα πραγματοποίησαν αντίστοιχες εκδηλώσεις. Αυτή η δουλειά συνέβαλλε στο να γνωρίσουν οι συνάδελφοι 1ετείς, τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν, να μάθουν τί είναι σύλλογος, επιτροπή αγώνα, επιτροπή και συνέλευση έτους, ποιες είναι οι πολιτικές δυνάμεις του χώρου. Συνέβαλαν στο να γνωρίσει η επ. αγώνα περισσότερο κόσμο, να καταξιωθεί.

 

Όλη την προηγούμενη χρονιά μπήκαμε μπροστά στην οργάνωση της πάλης των φοιτητών και των σπουδαστών.

Οι ΕΑ έδωσαν τη μάχη της ενημέρωσης μέσα σε όλα τα αμφιθέατρα, οργάνωσαν εκατοντάδες κινητοποιήσεις μέσα στις σχολές που ανέβασαν τη σύγκρουση με το σύνθημα «κανένας να μην πληρώσει για την πλουτοκρατία και τις σπουδές του», «επιστήμη στην υπηρεσία του λαού και της εξουσίας του», «δεν θα γίνουμε δούλοι του 21^ου αιώνα». Αναδείξαμε τα ζητήματα κόστους σπουδών, την αντιδραστική ουσία του νόμου-πλαίσιο. Δεν έμεινε αμφιθέατρο σε όλη την Ελλάδα που να μην φτάσει η φωνή και το πλαίσιο του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών.

Δώσαμε τη μάχη σε δεκάδες απεργίες πλάι στο ΠΑΜΕ. Γιατί εκεί είναι η θέση για κάθε σπουδαστή που εργάζεται, που προέρχεται από λαϊκή οικογένεια, που βιώνει στο πετσί του τη βαρβαρότητα των μέτρων. Κάναμε εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς σπουδαστών, βοηθήσαμε δεκάδες νέους και νέες να κάνουν για πρώτη φορά το βήμα της απεργίας, να μη σκύψουν το κεφάλι στην τρομοκρατία και τις απειλές. Συγκρουστήκαμε παλικαρίσια με τους μηχανισμούς του κράτους και του παρακράτους όπως στην 48ωρη απεργία του περασμένου Οκτώβρη, βρεθήκαμε στις ίδιες αλυσίδες περιφρούρησης με τους εργάτες έξω από τους χώρους δουλειάς.

Σήμερα έχουμε πιο σύνθετα καθήκοντα. Μπροστά μας έχουμε την πιο μεγάλη και σφοδρή επίθεση που έχει δεχθεί μέχρι τώρα η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και η νεολαία. Μπαίνουμε σε φάση σκληρών αγώνων και πρέπει να προετοιμαστούμε ολόπλευρα.

Σε αυτή την περίοδο που η καπιταλιστική οικονομική κρίση βαθαίνει και ο σκυλοκαβγάς στην ΕΕ για το με ποιο «μίγμα» διαχείρισης οι καπιταλιστές θα χάσουν τα λιγότερα δυναμώνει, η κυβέρνηση της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ μαζί με την ΕΕ τσακίζουν εμάς και τις οικογένειες μας με τα πιο βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα των τελευταίων 50 χρόνων.

Τα μέτρα τους δε σώζουν την πατρίδα όπως θέλουν να μας πείσουν. Το μόνο που σώζουν είναι τα κέρδη των καπιταλιστών. Πρώτος στόχος του κεφαλαίου είναι η νεολαία, το αυριανό εργατικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας. Θέλουν να φτιάξουν μια γενιά φθηνών και υποταγμένων εργατών που θα τους ξεζουμίζουν και θα τους πετάνε ξανά στην ανεργία. Τα χαμένα εργατικά δικαιώματα, η φθηνή εργατική δύναμη είναι το καύσιμο για να πάρει μπρος η ατμομηχανή της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας. Αξιοποιούν το μικρό βαθμό οργάνωσής της νεολαίας στα σωματεία, την μικρή πείρα της από τους κοινωνικούς αγώνες για να επιβάλλουν εργασιακό μεσαίωνα. Οι νέοι κάτω των 25 ετών αμείβονται με λιγότερα χρήματα από τους παλιότερους, σε αυτές τις ηλικίες ανθεί η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, οι ελαστικές σχέσεις κτλ.

Η κυβέρνηση μαζί με την ΕΕ προχωρούν σε νέο έγκλημα ενάντια στο λαό και τα παιδιά του με την ψήφιση του νέου πακέτου μέτρων και του αντιλαϊκού προϋπολογισμού. Μας θέλουν:

Να δουλεύουμε χωρίς συλλογική σύμβαση και να καθορίζει η κυβέρνηση τον μισθό μας.

Να οδηγηθούμε στην ουρά της ανεργίας ή στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία με 400€ για 13 ώρες την ημέρα, 6 μέρες την εβδομάδα και να μας απολύει όποτε θέλει ο εργοδότης.

Να πάρουμε σύνταξη-πτωχοκομείου στα βαθιά γεράματα.

Να πληρώνουμε μια ζωή φόρους και χαράτσια.

Χέρι-χέρι με τα μέτρα εντείνονται και οι εκβιασμοί ότι αν δεν παρθούν τα μέτρα δεν θα εξασφαλιστεί η δόση και θα καταστραφούμε. Δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουν να ζητάνε νέες θυσίες από το λαό. Ας μας απαντήσουν: Τι κερδίσαμε από τις προηγούμενες «σωτήριες» δόσεις; Τα μέτρα παίρνονται για να γίνουμε «τσάμπα» εργαζόμενοι.

ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ οι δήθεν διαφωνίες στο εσωτερικό της κυβέρνησης, οι «κόκκινες γραμμές» και η «σκληρή διαπραγμάτευση». Τα μέτρα έχουν συναποφασιστεί στην ΕΕ εδώ και χρόνια από αυτούς που τώρα δήθεν διαπραγματεύτηκαν. Τα μέτρα αυτά υπήρχαν και στο 2ο μνημόνιο.

Συναγωνιστές, συναγωνίστριες

Μαζί με τα νέα πακέτα η κυβέρνηση φέτος είναι αποφασισμένη να προχωρήσει ταχύτατα στις αντιδραστικές αλλαγές που χρειάζονται για να προσαρμοστεί απόλυτα η ανώτατη εκπαίδευση στα «μέτρα» της αγοράς και στις ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων. Οι αλλαγές αυτές είναι πλευρά της ενιαίας σαρωτικής επίθεσης. Υπηρετούν την κερδοφορία των καπιταλιστών, φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στις λαϊκές οικογένειες.

Η κυβέρνηση ουσιαστικά γκρεμίζει ότι έχει απομείνει να θυμίζει δημόσια δωρεάν Εκπαίδευση, στο ήδη υπάρχον ταξικό πανεπιστήμιο. Φέτος οι συνέπειες από την κρίση και την αντιλαϊκή πολιτική εκφράζονται με ιδιαίτερη οξύτητα μέσα στις σχολές.

Η τραγική κατάσταση που διαμορφώνεται για τους φοιτητές και τους σπουδαστές είναι αποτέλεσμα: 1) της συνολικής αντεργατικής-αντιλαϊκής επίθεσης που δέχεται η λαϊκή οικογένεια

2) της εφαρμογής των αντιλαϊκών αποφάσεων και οδηγιών της ΕΕ για την ανώτατη εκπαίδευση με στόχο την παραγωγή «ανταγωνιστικού», φτηνού και υποταγμένου, επιστημονικού και εργατικού δυναμικού, τη στενότερη σύνδεση των πανεπιστημίων με τις επιχειρήσεις μέσω της έρευνας, της αλλαγής προγραμμάτων σπουδών, του ξεπουλήματος δομών στο κεφάλαιο.

3) Είναι αποτέλεσμα των μέτρων για να σωθεί η πλουτοκρατία και να πληρωθούν οι καπιταλιστές δανειστές που οδηγούν και στον οικονομικό στραγγαλισμό των ΑΕΙ-ΤΕΙ (κούρεμα αποθεματικών, μειώσεις προϋπολογισμών, περικοπές κονδυλίων, ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας τους, απολύσεις συμβασιούχων καθηγητών κλπ).

Η δωρεάν σίτιση κόβεται για χιλιάδες φοιτητές με τα νέα εισοδηματικά κριτήρια, τα δεκάδες δικαιολογητικά που απαιτούνται και τις περικοπές των κονδυλίων για σίτιση. Λέσχες σίτισης κλείνουν όπως αυτό της εστίας Δ' του ΑΠΘ.

Η υποτυπώδης δωρεάν στέγαση γκρεμίζεται. Εστίες κλείνουν, όπως αυτή της ΑΣΟΕΕ στη Δροσοπούλου, στις υπόλοιπες θέλουν να βάλουν νοίκια, να τις μετατρέψουν σε ξενοδοχεία. Εκατοντάδες φοιτητές που έχουν κάνει αίτηση για δωμάτιο στις εστίες θα μείνουν στο δρόμο αφού τα διαθέσιμα δωμάτια είναι ελάχιστα. Χαρακτηριστικά στο ΕΚΠΑ υπάρχουν 110 δωμάτια και οι αιτήσεις φτάνουν τις 450. Ολόκληρα ιδρύματα, όπως ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά, ΓΠΑ, ΠαΠει δεν έχουν εστία.

Αναλώσιμα και υλικά εργαστηρίων μας ζητούν να τα βάλουμε ξανά από την τσέπη μας.

Από το εαρινό εξάμηνο σκοπεύουν να καταργήσουν τα δωρεάν συγγράμματα.

Μεθοδεύεται η επιβολή διδάκτρων. Η συκοφάντηση για τους «αιώνιους φοιτητές» γίνεται για να δικαιολογηθεί η γενίκευση των διδάκτρων.

Στα ΤΕΙ συμβασιούχοι καθηγητές απολύονται, οι λίστες αναμονής στα εργαστήρια μεγαλώνουν και φοιτητές κινδυνεύουν να χάσουν το εξάμηνο.

Αυξάνεται το κόστος για τη μετακίνηση αφού με τα νέα μέτρα αυξάνουν 25% την τιμή των εισιτηρίων.

Τώρα συζητάνε το ξεπούλημα της ακίνητης περιουσίας των ιδρυμάτων.  Αφού ήδη κτίρια των ιδρυμάτων νοικιάζονταν σε επιχειρήσεις, ήρθε η ώρα να πουληθούν κιόλας!

 

Μαζί με αυτά, το καλοκαίρι ψηφίστηκαν ρυθμίσεις που δεν αλλάζουν την αντιδραστική ουσία του νόμου-πλαίσιο αλλά στοχεύουν στην ταχύτερη και αποτελεσματικότερη εφαρμογή του.

Ο νόμος-πλαίσιο δεν είναι τομή. Η εμπορευματοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, δηλαδή οι εταιρίες που λυμαίνονται όλες τις πτυχές της ακαδημαϊκής δραστηριότητας, είναι ήδη πραγματικότητα. Ο νέος νομός έρχεται για να βαθύνει το χαρακτήρα του «Πανεπιστημίου Α.Ε.», να επιταχύνει διαδικασίες πρόσδεσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις ανάγκες ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των επιχειρήσεων

Τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ θέλουν να τα μετατρέψουν πλήρως σε επιχειρήσεις και τους φοιτητές σε πελάτες πανάκριβης και υποβαθμισμένης γνώσης. Στα Συμβούλια Διοίκησης οι εταιρίες έχουν τους «ανθρώπους» τους να διοικούν άμεσα τις σχολές για να κάνουν τις «μπίζνες» τους. Ανάμεσα στα εξωτερικά μέλη φιγουράρουν τραπεζικά στελέχη, επιχειρηματίες και αστοί πολιτικοί.

Ορίστε ορισμένα παραδείγματα:

Βασίλης Κορκίδης, εκπρόσωπος των μεγαλεμπόρων, πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (μέλος του Συμβουλίου στο ΤΕΙ Πειραιά).

Γεώργιος Κασιμάτης, πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά (μέλος του Συμβουλίου στο ΤΕΙ Πειραιά).

Αντώνης Γερασίμου, πρόεδρος του Συμβουλίου του ΤΕΙ Σερρών, προέδρος του ομίλου εταιρειών ΙΤΑ που δραστηριοποιείται στον τομέα της ενέργειας και της Ελληνικής Εταιρείας Βιομάζας.

Υποψήφιος στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο είναι ο Αποστολόπουλος Χρήστος, διευθυντής ολικής ποιότητας και ασφάλειας τροφίμων στη ΝΟΥΝΟΥ.

Αυτοί θα καθορίζουν τα προγράμματα σπουδών, προπτυχιακά και μεταπτυχιακά, την πρακτική άσκηση. Θα πουλούν και θα αγοράζουν «ακαδημαϊκές έδρες», προγράμματα και προϊόντα έρευνας, φοιτητική μέριμνα. Θα καθορίζουν τα οικονομικά των ιδρυμάτων, ακόμη και τη μισθοδοσία του προσωπικού.

Μέσα στους χώρους σπουδών προετοιμάζουν το αυριανό επιστημονικό και εργατικό δυναμικό, με 3ετείς κύκλους σπουδών, πτυχία πολλών ταχυτήτων, με αποσύνδεση του πτυχίου μας από το επάγγελμα για να γίνουμε αύριο δούλοι των 400 ευρώ. «Σύνδεση των ΑΕΙ-ΤΕΙ με τις επιχειρήσεις» που διαφημίζουν τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης στις σχολές, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ, σημαίνει να προετοιμάζουν στους χώρους σπουδών από τώρα τους αυριανούς σκλάβους.

Σε αυτό το πανεπιστήμιο χρήσιμο είναι ότι αυξάνει τα κέρδη των εταιριών. Γι’ αυτό εφαρμόζεται και έχει σχεδόν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση των τμημάτων πανελλαδικά. Όποιες σχολές δεν τα βγάζουν πέρα στην «πιάτσα» της αγοράς θα κλείνουν, θα συγχωνεύονται, θα αλλάζουν όνομα. Οι υπόλοιπες θα χρηματοδοτούνται ανάλογα με τις επιδόσεις τους στα κριτήρια της αγοράς. Με το σχέδιο «Αθηνά», τη λεγόμενη «χωροταξική αναδιάρθρωση των Πανεπιστημίων και ΤΕΙ» η κυβέρνηση θέλει να προσαρμόσει τα ΑΕΙ καλύτερα στις ανάγκες του κεφαλαίου και σε περιφερειακό επίπεδο.

Σε αυτό το πανεπιστήμιο δεν χωρά η συλλογική πάλη και διεκδίκηση, η αμφισβήτηση της αστικής ιδεολογίας. Η αστική τάξη υπολογίζει να φτιάξει ένα στρατό επιστημόνων στην υπηρεσία του κεφαλαίου, που θα υπερασπίζεται φανατικά το καπιταλιστικό σύστημα. Για αυτό ενισχύει την ιδεολογική χειραγώγηση, καταργεί το άσυλο, προχωρά σε αντιδραστική παρέμβαση στο φοιτητικό κίνημα. Θέλει να καθορίσει με νόμο τη λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων, να τους μετατρέψει σε όργανα του κράτους. Η εκλογή φοιτητή στα ΣΔ θέλει να μετατρέψει τους φοιτητές σε υποστηρικτές και εκτελεστές της αντιλαϊκής πολιτικής.

Για να καταφέρει η κυβέρνηση να περάσει τους σχεδιασμούς της πρέπει να ξεμπερδεύει με το οργανωμένο και πολιτικοποιημένο κομμάτι του φοιτητικού κινήματος. Σε αυτή την κατεύθυνση ενισχύει και αξιοποιεί το σύνθημα «έξω τα κόμματα και οι παρατάξεις». Κάθε φοιτητής, κάθε σπουδαστής που επηρεάζεται από αυτή την άποψη και πιστεύει πως αν φύγει από τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ η οργανωμένη πολιτική δράση, ο οργανωμένος αγώνας θα λυθούν τα προβλήματα ας σκεφτεί: Ποιοι είναι αυτοί που έφτιαξαν, «λάνσαραν» και επεξεργάστηκαν αυτό το επιχείρημα; Πρώτη η Διαμαντοπούλου. Ήταν το βασικό προπαγανδιστικό επιχείρημα των υπερασπιστών του νόμου-πλαίσιο. Άξιο συμπαραστάτη είχε βρει τον ΣΚΑΙ του εφοπλιστή Αλαφούζου και τους ακριβοπληρωμένους δημοσιογράφους-τηλεμαϊντανούς του. Είναι οι μεγαλοκαθηγητές και η ξεπουλημένη ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ που είναι «αγανακτισμένοι με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις» γιατί τα έχουν κάνει «πλακάκια» με επιχειρήσεις για ερευνητικά προγράμματα και οι κινητοποιήσεις τους «χαλάνε τη σούπα». Είναι οι παρατάξεις της κυβέρνησης ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ που ενώ είναι παρατάξεις λένε «έξω οι παρατάξεις»! Είναι οι εκπομπές τύπου «ράδιο αρβύλα» που ο παρουσιαστής της μας κάνει μάθημα αγώνα τη στιγμή που έχει τα μισά μαγαζιά στην παραλία της Θεσσαλονίκης. «Έξω τα κόμματα και τα συνδικάτα» φώναζαν όλοι μαζί, από τη ΔΑΠ, τους οπορτουνιστές, μέχρι τη Χρυσή Αυγή στο λεγόμενο «κίνημα της πλατείας». «Έξω το ΠΑΜΕ» έγραφαν τα πλακάτ των απεργοσπαστών στην Χαλυβουργία και τους προστάτευαν τα ΜΑΤ έξω από τα γραφεία του βιομήχανου Μάνεση στην Κηφισιά. Αυτοί είναι που κατασκεύασαν αυτό το επιχείρημα! Θέλουν να τελειώνουν με το οργανωμένο και πολιτικοποιημένο φοιτητικό – σπουδαστικό κίνημα, θέλουν να φύγει από τις σχολές το ΜΑΣ, από τους εργάτες το ΠΑΜΕ! Αυτό υπηρετούν και οι εκλογές για εκπρόσωπο φοιτητών για τα Συμβούλια Διοίκησης με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Όλοι αυτοί διαβάζουν τα σκονάκια της πρώην υπουργού. Για την πολιτική της κυβέρνησης και τους νόμους που καθορίζουν τη λειτουργία του πανεπιστημίου, για τις διοικήσεις που εκτελούν τις αποφάσεις της κυβέρνησης και τις οδηγίες της ΕΕ, για τους καθηγητές-στελέχη επιχειρήσεων που αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία, τα ψέματα και τις αθλιότητες της τάξης τους, για τους υπουργούς που μέχρι χθες δίδασκαν στα αμφιθέατρα την υποταγή και υμνούσαν τον καπιταλισμό δεν λένε κουβέντα. Αυτοί που προπαγανδίζουν το «έξω τα κόμματα» θέλουν να μας πείσουν ότι είμαστε ένα ενιαίο έθνος, ότι δεν υπάρχουν τάξεις, ότι το παιδί του Μάνεση και το παιδί του χαλυβουργού είναι το ίδιο. Ότι ο πεινασμένος και ο χορτάτος μοιράζονται τα ίδια συμφέροντα. Και με αυτό τον τρόπο αποδεικνύουν ότι είναι με την τάξη των χορτάτων.

Αυτό που θέλουν είναι να ακούγεται και να εφαρμόζεται απαρέγκλιτα μόνο μία πολιτική, αυτή που συμφέρει τις επιχειρήσεις. Δηλαδή να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου, να πνίξουν τη φωνή του ΜΑΣ μέσα στις σχολές που καλεί σε οργάνωση της πάλης και στήνει εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα. Θέλουν οι φοιτητές να μην έχουν τα δικά τους μαχητικά όργανα και τη δυνατότητα να αγωνιστούν συλλογικά.

Εμείς πιστεύουμε ότι μέσα στα αμφιθέατρα και τις σχολές, αυτοί που πρέπει να απομονωθούν, είναι η πολιτική της κυβέρνησης και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Η πολιτική της τρομοκράτησης του λαού για να δεχθεί τη σφαγή του. Η πολιτική που δημιουργεί νέες αυταπάτες για εύκολες και ανώδυνες λύσεις χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια και την ΕΕ.

Πρέπει οι φοιτητές να γυρίσουν την πλάτη στους πλασιέ των επιχειρήσεων, τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ που κάνουν τα πάντα για να υλοποιείται η αντιλαϊκή πολιτική σε ΑΕΙ – ΤΕΙ, υπερασπίζονται την επιχειρηματική λειτουργία των ιδρυμάτων, οργανώνουν σεμινάρια με επιχειρήσεις, μοιράζουν πιστοποιητικά και προσόντα σαν στραγάλια, διοργανώνουν εκπαιδευτικές εκδρομές σε γκέτο της εργοδοσίας. Όσο και αν το παίζουν «ανεξάρτητοι» από τα κόμματά τους κάθε φορά που χρειάζεται δίνουν τα διαπιστευτήρια τους, έχουν σηκώσει χέρια και πόδια σε συγκλήτους και τμήματα για να ξεπουληθεί η παιδεία και η μέριμνα σε ιδιώτες, να περάσουν οι προϋπολογισμοί φτώχειας. Καταψηφίζουν σε όλους τους συλλόγους τις προτάσεις του ΜΑΣ για την ανάπτυξη αγώνων, αρνούνται τη διεξαγωγή ΓΣ. Ονειρεύονται ένα φοιτητικό κίνημα συνομιλητή των κυβερνήσεων, να υπερασπίζεται την πολιτική της ΕΕ στην Παιδεία, να αποτελεί έναν ακόμα «κοινωνικό εταίρο» δίπλα στους ξεπουλημένους των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Οι πρωτομάστορες που καταδίκασαν το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα στη διάλυση και τον εκφυλισμό, έχουν το θράσος ακόμη και σήμερα να μιλάνε για μέτρα διαφάνειας στα ιδρύματα, την ίδια ώρα που το ρουσφέτι και η εξαγορά πέφτουν σύννεφο, προκειμένου να εγκλωβίσουν συναδέλφους μας!

Την ώρα που οι οικογένειες μας αιμορραγούν από τα μέτρα που επιβάλουν τα κόμματα τους, την ώρα που τσακίζουν το μέλλον μας, η ΔΑΠ θέλει τη νεολαία να προσκυνά “μνημόνια”. Από τα site τους υμνούν τον Αντώνη Σαμαρά γιατί πασχίζει «να νοικοκυρέψει τον τόπο». Οι προτάσεις της είναι φωτοτυπία των νόμων που ψηφίζει η κυβέρνηση. Η κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, η αξιολόγηση, τα φοιτητοδάνεια, το ξεπούλημα των εστιών σε επιχειρηματίες, οι τζάμπα εργασία φοιτητών στα πανεπιστήμια είναι προτάσεις της ΔΑΠ. Όπου η κυβέρνηση τα βρίσκει σκούρα αναλαμβάνουν να τη ξελασπώσουν όπως στης εκλογή φοιτητών για τα ΣΔ. Στο ΤΕΙ της Αθήνας οι μόνοι 2 υποψήφιοι είναι μέλη της ΔΑΠ. Η πρόταση της ΔΑΠ για τη δομή του φοιτητικού κινήματος είναι κομμένη στα μέτρα των επιχειρήσεων. Με φοιτητικούς συλλόγους όργανα του κράτους, που θα τιμωρούνται όταν κινητοποιούνται  με αφαίρεση της εκπροσώπησης στα όργανα διοίκησης. Με δευτεροβάθμιο όργανο ανά νομό και στόχο τη «σύνδεση των φοιτητών με την αγορά εργασίας» δηλαδή συνεννόηση με την τοπική διοίκηση και τις επιχειρήσεις για να βάλουν χέρι στην διοίκηση των πανεπιστημίων, τη διαχείριση των κονδυλίων και την παραγωγή φθηνών και αναλώσιμων αποφοίτων.

Από την άλλη η ΠΑΣΠ κυριολεκτικά σκίζεται να πείσει τους φοιτητές ότι για την κρίση φταίμε όλοι, ο ταβερνιάρης που δεν κόβει απόδειξη, ο δημόσιος υπάλληλος, οι φοροφυγάδες, οι «μαϊμού» τυφλοί της Ζακύνθου, οι κλέφτες και τα λαμόγια. Φταίνε όλοι… εκτός από τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλέμπορους, τους τραπεζίτες. Εκεί που στριμώχνονται, έχουν πάντα για εφεδρεία τη λασπολογία, την κατασυκοφάντηση του ΜΑΣ και του ΠΑΜΕ, την προβοκάτσια και την τρομοκρατία. Στην περασμένη διπλή εκλογική αναμέτρηση, αναπαρήγαγε όλα τα τρομοκρατικά επιχειρήματα του κόμματός της και ταυτόχρονα, προσπαθούσε να οδηγήσει τους φοιτητές στη νέα σοσιαλδημοκρατία, που δημιουργείται με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ. Το επόμενο διάστημα θα προσπαθήσουν με όλους τους τρόπους, ακόμα και με νέα σχήματα, νέες παρατάξεις, να κρατήσουν τους φοιτητές «στο μαντρί» της σοσιαλδημοκρατίας. Την έχουμε δει ήδη να καταγγέλλει τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση αλλά να στηρίζει την ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής, το πανεπιστήμιο επιχείρηση πέρα από τα συνθήματα για δημόσια και δωρεάν παιδεία.

Οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μαζί με την ΠΑΣΠ παίζουν ενεργό ρόλο στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού για να εγκλωβιστεί ξανά ο λαός, προωθώντας τη δημιουργία μιας νέας κυβέρνησης αλά… αριστερής, που θα βάλει πλάτη στην υλοποίηση της ίδιας πολιτικής αφού δεν πρόκειται να έρθει σε σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες ενώ παράλληλα θα ταϊζει το λαό με νέα ψέματα και υποσχέσεις. Σπέρνουν αυταπάτες ότι με μια “αριστερή” κυβέρνηση ή με κρατικοποιημένες τράπεζες, οι καπιταλιστές θα τρομάξουν, θα αρχίσουν να δίνουν αυξήσεις, θα σταματήσουν να εκμεταλλεύονται τους εργάτες. Κρύβουν το γεγονός ότι όπου σχηματίστηκαν τέτοιες κυβερνήσεις που δεν θέλουν ούτε μπορούν να συγκρουστούν με τα μεγάλα αφεντικά και την ΕΕ δεν έδωσαν λύσεις στα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, αλλά έδωσαν πολύτιμο χρόνο στο σύστημα να περάσει πιο σκληρά μέτρα, ακόμα και σε πολέμους συμμετείχαν.

Αυτό είναι που ενώνει τα πρώην στελέχη της ΠΑΣΠ που έφτιαξαν το ΑΦΡ στο Βόλο με τα ΕΑΑΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ στις Γενικές Συνελεύσεις, αυτό είναι που ενώνει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (τον πολιτικό φορέα των ΕΑΑΚ) με τον ΣΥΡΙΖΑ που κατέβασαν κοινό εκλογικό ψηφοδέλτιο σε 60 υπηρεσιακά συμβούλια των εκπαιδευτικών σε όλη την Ελλάδα.

Έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κακή κατάσταση στο φοιτητικό κίνημα. Η γραμμή τους είναι γραμμή ήττας, οδηγεί στην απογοήτευση και πρέπει να αποκαλυφθεί. Θέλουν κίνημα που θα διεκδικεί μέχρι εκεί που του επιτρέπει το σύστημα. 2-3 εβδομάδες κατάληψη που θα ξεσπά και μετά ξανά «τα κεφάλια μέσα» και οι φοιτητές σπίτι τους ή στην αγκαλιά αντιδραστικών δυνάμεων όπως η ΔΑΠ. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά από την στιγμή που το μυαλό και η σκέψη τους φτάνει μέχρι τις επόμενες εκλογές, μέχρι να αλλάξει κάθε φορά ο πρωθυπουργός ή ο υπουργός παιδείας. Έτσι και σήμερα γίνονται νεροκουβαλητές εκλογικών σχεδιασμών για να έρθει στην κυβέρνηση ένας νέος διαπραγματευτής και διαχειριστής του συστήματος. Από την αρχή της χρονιάς η μόνη τους ασχολία είναι το κυνήγι της κάλπης για τα ΣΔ, χωρίς να ασχολούνται με το κύριο στο νόμο-πλαίσιο που είναι η επιχειρηματική λειτουργία. Την ίδια στιγμή δεν λένε κουβέντα για την εκλογή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στα ΣΔ όπως στην Πάντειο ο Νίκος Θεοτοκάς, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Τα υπόλοιπα προβλήματα των φοιτητών και των οικογενειών τους, τους αφήνουν αδιάφορους αφού τώρα αυτό που τους καίει είναι να διαπραγματευτούν τη θέση τους στο νέο πανεπιστήμιο και ΤΕΙ, στο νέο πολιτικό σκηνικό.

Θέλουν κίνημα χειμαδιό ή στην «πλατεία», για να μιλάνε εξ’ ονόματός του. Προσπαθούν να «φορέσουν» στο κίνημα τη γραμμή τους από τα πάνω,  για αυτό στήνουν διάφορα καπέλα που ουσιαστικά είναι οι παρατάξεις τους με άλλο όνομα. Κάθε χρόνο στήνουν το λεγόμενο «Συντονιστικό ΓΣ και Καταλήψεων» ακόμα και όταν δεν υπάρχει καμία κατειλλημένη σχολή. Μαζί με πρυτάνεις, διοικήσεις και καθηγητές που έχουν υλοποιήσει όλους τους αντιλαϊκούς νόμους προσπαθούν να φτιάξουν μορφώματα-καπέλα ανά ίδρυμα μακριά από τους συλλόγους φοιτητών και τα σωματεία των εργαζομένων. Μέσα σε αυτά συμμετέχουν  καθηγητές – στελέχη επιχειρήσεων με φουσκωμένες τσέπες από ερευνητικά προγράμματα, πράσινοι, ροζ και μπλε εργατοπατέρες, όλοι απεργοσπάστες. Πίσω από το καπέλο αυτό κρύβουν όλοι τις αμαρτίες τους όπως τη συμφωνία τους  με τις επιχειρήσεις στην έρευνα,  τη φοιτητική μέριμνα κτλ, με τα πτυχία κουρελόχαρτα.

Κάθε μέρα σκαρφίζονται και νέα παραμύθια για να κρύψουν την πραγματική αιτία της κρίσης. Μιλάνε για «ξένη κατοχή» βγάζοντας λάδι την κυβέρνηση και την ντόπια αστική τάξη. Για «κρίση χρέους» κρύβοντας ότι η διόγκωση των ελλειμμάτων δεν είναι αιτία αλλά αποτέλεσμα της κρίσης και της κρατικής στήριξης προς τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Θυμούνται την ενότητα μόνο για να χτυπήσουν το ΜΑΣ και την ίδια στιγμή πλακώνονται μεταξύ τους, σπάνε τα σχήματα τους σε τρίγωνα και τετράγωνα, σε 2 και 3 κομμάτια, βγάζουν σπυράκια όταν ακούνε για το ΠΑΜΕ. Μας θέλουν «ενωμένους»:

στις συγκεντρώσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να χειροκροτούμε τους εργατοπατέρες που θέλουν «πιο δίκαια μέτρα» και «πιο σκληρή διαπραγμάτευση» με την τρόικα.

Μαζί με πρυτάνεις να στηρίζουμε κοινά ψηφίσματα ενάντια στο νόμο-πλαίσιο όπως έκαναν στο ΕΜΠ και μετά να μαθαίνουμε ότι οι ίδιοι πρυτάνεις προκήρυξαν νύχτα εκλογές για ΣΔ.

Μαζί με 10 δικηγόρους να δίνουμε μάχη «στα μαρμαρένια αλώνια» των δικαστηρίων με το σύνταγμα-ευαγγέλιο για να βγει ο νόμος-πλαίσιο αντισυνταγματικός

Στα ΔΣ και τις ΓΣ να καταψηφίζουμε την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση των μνημονίων μαζί με την ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ όπως έκαναν στην πλειοψηφία των σχολών σε όλη την Ελλάδα.

Στην υπεράσπιση του σημερινού, σάπιου, αστικού πανεπιστημίου που δεν είναι ούτε δημόσιο, ούτε δωρεάν, ούτε δημοκρατικό όπως θέλουν να το λένε.

Μπροστάρηδες στην κατασυκοφάντηση των αγώνων του ταξικού κινήματος αποδείχθηκε και μερίδα καθηγητών-άνθρωποι των επιχειρήσεων. Σύγκλητοι, Πρυτανείες αποδείχτηκαν ότι είναι τα στηρίγματα της κυβέρνησης στις σχολές. Τα δικά τους “όχι” στο ν.Πλαίσιο δεν έχουν σχέση με τα συμφέροντα των φοιτητών, αφορούν τη δική τους συντεχνία, αγχώνονται να μην χάσουν τις θεσούλες τους από τους νέους μάνατζερ που θα φέρει η κυβέρνηση. Είναι οι ίδιες διοικήσεις που έχουν βάλει εδώ και χρόνια τις εταιρίες στις σχολές και τώρα εφαρμόζουν πλευρές του νόμου όπως τα προγράμματα επανακατάρτισης και πιστοποίησης. Για παράδειγμα το ΕΜΠ και τα αντίστοιχα τμήματα του ΤΕΙ δίνουν τα πιστοποιητικά για τους ενεργειακούς επιθεωρητές με 500-1000€.

Συναγωνιστές συναγωνίστριες,

Μπροστά μας, μπροστά στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα ανοίγονται δυο δρόμοι.

Ή θα επιτρέψουμε τη συνέχιση αυτής της πολιτικής, της ακριβοπληρωμένης γνώσης, της ζωής λάστιχο, της μοιρολατρίας και της υποταγής, δηλαδή θα συνεχίσουμε στο δρόμο που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καλούν οι δυνάμεις της κυβέρνησης και του οπορτουνισμού στα ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Ή θα παλέψουμε για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες μας για δωρεάν μόρφωση, επιστήμη και έρευνα στην υπηρεσία του λαού, μόνιμη και σταθερή δουλειά, με αξιοπρεπείς μισθούς, ανάπαυση, εξασφαλισμένη δωρεάν Υγεία, ξεκούραση κι ασφάλεια για το μέλλον. Ανάπτυξη και παραγωγή προς όφελος του λαού και όχι των μονοπωλιακών ομίλων.

Στην κοινωνία που η παραγωγή έχει στόχο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, το πανεπιστήμιο μπορεί να επιτελέσει τον πραγματικό του ρόλο, να υπηρετήσει τον λαό και να μορφώσει τα παιδιά του με δωρεάν σπουδές και εξασφαλισμένη εργασία. Η έρευνα να στοχεύει στην επιμήκυνση του χρόνου ζωής, την καταπολέμηση ασθενειών, την εκμηδένιση των εργατικών ατυχημάτων, την απάλυνση του μόχθου του εργάτη και τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, την προστασία του περιβάλλοντος, την υπεράσπιση της νέας κοινωνίας.

Ο λαός μας δεν μπορεί να ζήσει καλύτερα αν δεν απαλλαγεί από τα μνημόνια και τα υπόλοιπα αντιλαϊκά μέτρα. Αυτό θα το πετύχει με την πάλη του, τη σύγκρουση και τη ρήξη με τα μεγάλα συμφέροντα και όχι μέσα από τα παζάρια με τους δανειστές, την «δεξιά» ή την «αριστερή» επαναδιαπραγμάτευση. Για αυτό παλεύουμε για την κατάργηση των μνημονίων.

Οι οικογένειές μας δεν χρωστάνε τίποτα στα κόμματα της πλουτοκρατίας, τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες. Αυτοί μας χρωστάνε μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα. Αυτό το χρέος δεν «κουρεύεται». Ήρθε η ώρα να το ξεπληρώσουν! Δεν αναγνωρίζουμε και δεν πληρώνουμε το χρέος. Παλεύουμε για τη μονομερή διαγραφή του.

Η ΕΕ δεν αλλάζει. Πιο αντιδραστική γίνεται, πιο φιλολαϊκή όχι. Ο άλλος αέρας που δήθεν έπνεε με την εκλογή Ολάντ είναι η ίδια μπόχα. Για να υπάρξει φιλολαϊκή ανάπτυξη απαιτείται σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την κυριαρχία των επιχειρήσεων. Μόνο σε αυτήν τη βάση μπορεί ο λαός να γίνει κυρίαρχος της δουλειάς του και του πλούτου που παράγει. Για αυτό διεκδικούμε: Αποδέσμευση από την ΕΕ και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.

Σε αυτόν τον αγώνα δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε σύμμαχο τους εργάτες και το ΠΑΜΕ, που πρωτοστατεί στους χώρους δουλειάς ώστε οργανωμένα οι εργάτες να παλέψουν για ΣΣΕ και μισθούς και ασφάλιση, για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία. Στεκόμαστε δίπλα στον αγώνα των αυτοαπασχολούμενων με την ΠΑΣΕΒΕ ενάντια στη φοροληστεία, για να μην αφανιστούν. Μαζί με τους μαθητές που παλεύουν από την πρώτη μέρα για βιβλία, καθηγητές, σχολείο να μορφώνει. Με τους πανεπιστημιακούς δασκάλους που δεν είναι μπλεγμένοι με επιχειρηματικά συμφέροντα, που πραγματικά πονάνε το λαό μας και την επιστήμη τους. Συγκροτούμε κοινό αγωνιστικό μέτωπο με τις ριζοσπαστικές δυνάμεις στους πανεπιστημιακούς, τις δυνάμεις της ΔΗΠΑΚ, τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στους εργαζόμενους στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.

Τώρα πρέπει πιο αποφασιστικά να προχωρήσουμε στη σύνδεση του ΜΑΣ με το μαθητικό κίνημα. Ήδη οι μαθητές με τα Συντονιστικά τους όργανα μπαίνουν στον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Το ΜΑΣ μπορεί σήμερα να μπει σε περισσότερα σχολεία. Να καθιερώσουμε κοινές συναντήσεις 15μελών με εκπροσώπους των επιτροπών αγώνα και των συλλόγων.

Τώρα πρέπει να ανοίξουμε κουβέντα, να προβληματίσουμε φοιτητές που δεν έχουν καμιά εμπειρία από την οργανωμένη πάλη που όμως οι συνθήκες στα σπίτια και τις σχολές τους κάνει να σκέφτονται και να ψάχνονται. Με σχέδιο και υπομονή να ανοίξουμε συζήτηση με συναδέλφους που είναι απογοητευμένοι, έχουν διαφωνίες αλλά βλέπουν πως η θέση τους δεν είναι με τις κυβερνητικές παρατάξεις.

Να έχουμε ψηλά το κεφάλι, η απογοήτευση δεν μας ταιριάζει. Οι αγώνες μας μπορούν να έχουν αποτέλεσμα. Η αδράνεια και η απραξία είναι αυτά που δεν βγάζουν πουθενά. Χωρίς αυτούς τους αγώνες τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Είναι αλήθεια ότι οι αγώνες που έγιναν δεν κατάφεραν να αναχαιτήσουν τα μέτρα. Γι' αυτό όμως δε φταίνε οι αγώνες, αλλά το ότι ήταν κατώτεροι των αναγκών και των περιστάσεων. Αν στους αγώνες συμμετείχαν περισσότεροι φοιτητές και εργαζόμενοι, αν στο στόχαστρο ήταν η ΕΕ, τα μονοπώλια και όλοι οι εκφραστές τους, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Αν στο φοιτητικό κίνημα δεν κυριαρχούσε η διάλυση και οι συσχετισμοί δεν ήταν τόσο αρνητικοί τα αποτελέσματα σίγουρα θα ήταν διαφορετικά. Επομένως, η λύση δεν είναι να πάψουμε να αγωνιζόμαστε, αλλά να φροντίσουμε να αγωνιστούμε καλύτερα, με πιο οργανωμένους και μαζικούς αγώνες, με προσανατολισμό ρήξης και καθαρό στόχο.

Συναγωνιστές, συναγωνίστριες

Για να καταφέρει το φοιτητικό κίνημα να σηκώσει το ανάστημά του και να μπλοκάρει τα βάρβαρα μέτρα πρέπει να ξεμπερδεύει με τη σημερινή διαλυτική κατάσταση που διώχνει φοιτητές από τις συλλογικές διαδικασίες και τον αγώνα. Κίνημα χωρίς οργάνωση δεν μπορεί να έχει αντοχή και διάρκεια, δεν μπορεί να συγκρουστεί αποτελεσματικά με το κράτος, την κυβέρνηση, την ΕΕ.  Για αυτό πρέπει να ξεμπερδέψουμε με την απουσία συλλογικών οργάνων και δομών του φοιτητικού κινήματος, τις άμαζες διαδικασίες, τους συλλόγους-σφραγίδες χωρίς την παραμικρή δράση, τους συλλόγους που δεν ασχολούνται με την οργάνωση της πάλης των φοιτητών γιατί οι δυνάμεις που κυριαρχούν είτε υπερασπίζονται την κυβερνητική πολιτική είτε δεν έχουν γραμμή σύγκρουσης και ρήξης και έτσι περιορίζονται σε ξεσπάσματα και αγώνες με ημερομηνία λήξης.

Στρέφουμε την προσοχή μας στην οργάνωση των φοιτητών μέσα από τις ΕΑ, τους φοιτητικούς συλλόγους που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ. Εμείς παλεύουμε για να υπάρχουν ζωντανοί σύλλογοι και μαχητικά όργανα. Κέντρο οργάνωσης και αγώνα πρέπει να γίνουν και το τμήμα, το έτος.

ΕΑ: Οι ΕΑ είναι το βασικό κύτταρο του ΜΑΣ, πυρήνας οργάνωσης και αγωνιστικής δράσης στις σχολές. Στην ΕΑ ο φοιτητής και ο σπουδαστής πρέπει να βλέπει στη σχολή του, το σύλλογο που δεν υπάρχει. Γατί εκεί κάθε φοιτητής και σπουδαστής που δέχεται αυτή την επίθεση  μπορεί να συζητήσει πάνω στα προβλήματά του και να οργανώσει τον αγώνα του. 

Κάθε ΕΑ πρέπει να ασχοληθεί με την οργάνωση των φοιτητών στα τμήματα, στα εξάμηνα, στα έτη, στα εργαστήρια. Στο τμήμα και στο έτος να αναπτύσσεται η πάλη, να ανοίγει η αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, των οπορτουνιστών. Ακόμα και εκεί που οι δυνάμεις μας είναι λίγες δεν πρέπει να αφήνουμε κανένα ζήτημα να πέσει κάτω. Κάθε Επιτροπή Αγώνα έχει ευθύνη να αναλάβει πρωτοβουλίες, να σηκώσει κινητοποιήσεις, να εξειδικεύει το πλαίσιο πάλης να συνεδριάζει και να δρα σταθερά. Ιδιαίτερη μέριμνα χρειάζεται στα ζητήματα των εργαζόμενων φοιτητών, των φοιτητών που δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

Τώρα πρέπει να αφήσουμε πίσω προχειρότητες στη λειτουργία των ΕΑ, να μπει τέρμα στις άμαζες επιτροπές.

Γραμματείες ΕΑ: Οι γραμματείες των ΕΑ πρέπει να δουλέψουν σαν επιτελεία του κινήματος. Να βάζουν πρόγραμμα δράσης που θα εμπλουτίζεται από την κουβέντα στην ΕΑ, να συζητάνε την εισήγηση που θα κατέβει στη συνεδρίαση της ΕΑ. Οι αποφάσεις και οι πρωτοβουλίες να υλοποιούνται με δική της ευθύνη.

Το σημαντικότερο είναι η ανάπτυξη αγώνων που θα αγκαλιάζει και θα τραβά νέες δυνάμεις στην πάλη. Φέτος πήραμε πρωτοβουλίες, οι επιτροπές αγώνα πρωτοστάτησαν στην οργάνωση της πάλης με παραστάσεις διαμαρτυρίας στις διοικήσεις των ιδρυμάτων, στους προϊστάμενους, με μπλοκάρισμα ταμειακών μηχανών στα εστιατόρια, μπλοκάρισμα ακυρωτικών μηχανημάτων σε λεωφορεία, να μην ξεσπιτωθεί ούτε ένας φοιτητής από τις εστίες και πολλές άλλες πρωτοβουλίες.

Χρειάζεται να πολλαπλασιαστούν αυτές οι πρωτοβουλίες, να εμπλουτίζεται συνεχώς αυτή η δράση μέσα κι έξω απ' τις σχολές. Καταρχήν πρέπει να εξασφαλίζουμε ότι οποιαδήποτε πρωτοβουλία παίρνει η επιτροπή αγώνα θα γίνεται γνωστή σε όλη τη σχολή. Στη συνέχεια μετά από κάθε κινητοποίηση πρέπει αμέσως η ΕΑ να ενημερώνει πλατιά για τα αποτελέσματα, να αποκαλύπτει την στάση των διοικήσεων που είναι το μακρύ χέρι της κυβέρνησης μέσα στις σχολές, να καθορίζει τα επόμενα βήματα για να μην μείνει καμιά παρέμβαση στη μέση, χωρίς να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση, χωρίς να κινητοποιηθούν όλοι οι φοιτητές που έχουν το ίδιο πρόβλημα. Να ανοίγει την αντιπαράθεση με τις παρατάξεις της κυβέρνησης, με τις δυνάμεις της υποταγής αξιοποιώντας τη στάση τους σε ΔΣ, σε ΓΣ, παντού.

Συνελεύσεις και Επιτροπές ετών: Οι δυνάμεις μας πρωτοστάτησαν  σε μία σειρά σχολές να οργανωθούν συνελεύσεις σε έτη προκειμένου να συζητήσουν οι φοιτητές – σπουδαστές για τα οξυμένα προβλήματα και τις αιτίες τους, να οργανώσουν την πάλη για να στηθεί μπλόκο στα νέα μέτρα και την εφαρμογή τους στις σχολές.

Έχουμε συγκεντρώσει σημαντική πείρα που μπορεί να βοηθήσει. Για να συγκροτηθεί επιτροπή σε ένα έτος πρέπει αρχικά να ξεχωρίσουμε κάποια παιδιά στο έτος που έχουν διάθεση να ασχοληθούν, να το πάρουν επάνω τους. Αυτοί θα βγουν μπροστά με ανακοινώσεις στα αμφιθέατρα, με συζητήσεις στα διαλλείματα, γράφοντας κάλεσμα που θα μοιράζουν για να ζυμώσουν την ανάγκη το κάθε έτος να έχει τη δική του συνέλευση και επιτροπή. Πάνω στην βάση οξυμένων και άμεσων προβλημάτων πχ για το κόψιμο συγγραμμάτων, για την πληρωμή αναλώσιμων, κτλ τα ίδια τα παιδιά μέσα από το έτος, τα μέλη και οι φίλοι του ΜΑΣ να βγουν μπροστά με συλλογή υπογραφών και κινητοποίηση. Οι συνελεύσεις στο έτος οργανώνονται συνήθως στη βάση τέτοιων προβλημάτων για να συζητήσουν οι φοιτητές και να πάρουν πρωτοβουλίες. Εκεί οι δυνάμεις του ΜΑΣ βάζουν και άλλα ζητήματα π.χ. συμμετοχή του έτους στην απεργία κτλ.

Στις συνελεύσεις αυτές συμμετέχουν φοιτητές που δεν έχουν πείρα από αγώνες, δεν γνωρίζουν το ρόλο των διοικήσεων, των άλλων δυνάμεων δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας. Γι’ αυτό και πρέπει να αφήνουμε τους ίδιους τους φοιτητές να βγάζουν συμπεράσματα μέσα από την πείρα τους, χωρίς άγχος και ανυπομονησία. Η εκλογή επιτροπής στο έτος συμβάλλει στο να αποκτήσει η οργάνωση στο έτος διάρκεια, να μην χάνεται μετά από λίγο. Οι επιτροπές έτους είναι όργανα των συλλόγων, προβλέπονται από το καταστατικό τους. Εμείς παλεύουμε να φτιαχτούν όσο περισσότερες γίνεται, να έχουν προσανατολισμό ρήξης, να συσπειρώνονται στο ΜΑΣ. Οι εκλεγμένοι λογοδοτούν στο έτος, το ενημερώνουν, το κινητοποιούν, καλούν σε συνέλευση. Δεν είναι σίγουρο ότι όλοι ή ακόμα και η πλειοψηφία των 4, 5 μελών μιας επιτροπής έτους θα είναι με το ΜΑΣ. Το αν οι επιτροπές ετών θα χαθούν ή θα συνεχίσουν τη δράση τους, το αν θα κινηθούν σε αγωνιστική ή όχι κατεύθυνση θα το κρίνει η διαπάλη με τις άλλες δυνάμεις, η πρωτοπόρα δράση μας για κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα.

Το επόμενο διάστημα πρέπει να προχωρήσουμε πιο αποφασιστικά στη διεξαγωγή συνελεύσεων και τη συγκρότηση επιτροπών στα έτη. Μπορούμε να το βάλουμε θέμα στις γενικές συνελεύσεις, να ξεκινήσουμε την συλλογή υπογραφών στα έτη. Με αυτό τον τρόπο θα στριμώξουμε και τις υπόλοιπες δυνάμεις

Φοιτητικοί Σύλλογοι: Χρειάζεται ιδιαίτερη μέριμνα και σχεδιασμός για τους συλλόγους που οι δυνάμεις του ΜΑΣ έχουν τη σχετική ή την απόλυτη πλειοψηφία. Πρέπει να πρωτοστατήσουμε στην δημιουργία επιτροπών ετών ή εργαστηρίων ξεκινώντας από αυτές τις σχολές. Θετική πείρα έχουμε από το Σύλλογο Σπουδαστών της ΣΓΤΚΣ που προχώρησε στην δημιουργία τμηματικής επιτροπής του συλλόγου σε ένα τμήμα, και προχωρά αντίστοιχα και στα υπόλοιπα. Η μαζικοποίηση των διαδικασιών και η λειτουργία των συλλογικών οργάνων πρέπει να γίνει πράξη πρώτα στους συλλόγους που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ:

Οι σύλλογοι αυτοί πρέπει να παίρνουν αγωνιστικές πρωτοβουλίες για κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές και οι οικογένειές τους, να διοργανώνουν εκδηλώσεις, συζητήσεις, να κάνουν εκδηλώσεις υποδοχής πρωτοετών.

Να οργανώσουν κοινές παρεμβάσεις με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στον κλάδο, εγγραφές στα σωματεία.

Να πρωτοστατήσουμε με ανοιχτά ΔΣ, να μαθαίνει ο κόσμος τι γίνεται. Τα διοικητικά συμβούλια να συνεδριάζουν σταθερά, να κάνουν απολογισμό στους φοιτητές που τα εξέλεξαν με την ψήφο τους στις φοιτητικές εκλογές.

 

Πλέον είναι ανάγκη να προχωρήσουμε σε ίδρυση νέων συλλόγων εκεί που η διάλυση δεν αφήνει κανένα περιθώριο ζωντανέματος του συλλόγου, εκεί που η σημερινή δομή του συλλόγου κάνει αδύνατη τη συμμετοχή των φοιτητών και των σπουδαστών. Χρειάζεται με σαφήνεια να καθορίσουμε και να αρχίσουμε τη ζύμωση για την αναγκαιότητα ίδρυσης τέτοιων συλλόγων όπου είναι απαραίτητο. Η σημερινή κατάσταση δεν βοηθά τους φοιτητές των λαϊκών στρωμάτων να συμμετέχουν στις διαδικασίες. Πάνω στην απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών θρέφεται η υποταγή και ο συμβιβασμός. Η δομή του φοιτητικού κινήματος πρέπει να είναι τέτοια ώστε να μπορεί να οργανώνεται η συλλογική συζήτηση και διεκδίκηση. Ο σύλλογος πρέπει να έχει μέλη που θα απευθύνονται εκεί για όλα όσα αντιμετωπίζουν, στις ΓΣ να συμμετέχουν και να έχουν λόγο όλα τα μέλη, τα ΔΣ να λογοδοτούν σε όσους τα εξέλεξαν, να εκθέτουν τη δράση τους και να ανακαλούνται αν δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν σε συλλόγους με χιλιάδες μέλη που δεν γνωρίζουν ούτε καν ποια και πόσα είναι τα μέλη τους.

Συναγωνιστές συναγωνίστριες,

Για να γίνει το ΜΑΣ αποκούμπι των φοιτητών πρέπει να έχουμε ανοιχτό μέτωπο με τα μονοπώλια και τους υπερασπιστές τους στα πανεπιστήμια. Να γίνει καθαρό ότι κάθε μικρό και μεγάλο πρόβλημα είναι αντικείμενο πάλης, είναι ζήτημα για την συσπείρωση και κινητοποίηση φοιτητών, για την ένταξη νέων δυνάμεων στην πάλη, για την αξιοποίηση νέων μορφών οργάνωσης. Το επόμενο διάστημα πρέπει κάθε επιτροπή αγώνα, κάθε μέλος του ΜΑΣ να πρωτοστατήσει στον αγώνα με κινητοποιήσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας, καταλήψεις για δωρεάν σπουδες, γιατί ούτε έχουμε, ούτε θέλουμε να πληρώσουμε.

Κανείς να μην παρατήσει τις σπουδές του επειδή δουλεύει

Κανείς να μην δεχτεί να πληρώνει δίδακτρα

Κανείς να μην δεχτεί να πληρώνει για τα βιβλία του, για αναλώσιμα και εργαστηριακό εξοπλισμό.

Κανείς να μην ξεσπιτωθεί, καμιά εστία να μην κλείσει ή να ξεπουληθεί σε ιδιώτες, να μην ανεχτούμε κανένας συνάδελφος να πληρώσει νοίκι.

Κανείς χωρίς κάρτα σίτισης, να μην έχει που να φάει

Κανείς να μη μείνει χωρίς ρεύμα, νερό, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

 

Τώρα να απαιτήσουμε:

Να επιστραφούν όλα τα αποθεματικά των ιδρυμάτων που «κουρεύτηκαν».

Να υπερασπιστούμε την λειτουργία όλων των πολιτιστικών και αθλητικών ομάδων που θέλουν να περικόψουν. Να δοθούν τώρα κονδύλια.

Να πληρωθούν τώρα όλοι οι πρακτικάριοι και να αυξηθούν οι μισθοί τους. Οργανώνουμε παρεμβάσεις μαζί με τα ταξικά σωματεία σε αυτή την κατεύθυνση.

Να μπλοκάρουμε τις εκλογές για τα Συμβούλια Διοίκησης, οργανωμένα με αποφάσεις των συλλόγων μας. Να μην επιτρέψουμε την εκλογή κανενός φοιτητή σε αυτά τα αντιδραστικά όργανα.

Οι φοιτητές μαζικά να εμποδίσουν την παρέμβαση των επιχειορήσεων στις σχολές. Καμιά επώνυμη έδρα από «χορηγούς». Να εμποδιστεί η διάλυση των επιστημονικών αντικειμένων, οι τρίχρονες σπουδές,τα πτυχία σούπα.

Κανένας νέος να μην δεχτεί τη σύγχρονη σκλαβιά των 429, τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, την εργασιακή περιπλάνηση.

Κανείς φοιτητής να μην αναγκάζεται να δουλέψει για να τα βγάλει πέρα. Μέτρα στήριξης των εργαζόμενων φοιτητών. Μέτρα στήριξης των ανέργων.

Με κινητοποιήσεις στους προέδρους και τις διοικήσεις να σταματήσει η άθλια κατάσταση με τις λίστες αναμονής στα εργαστήρια και τις θεωρίες των σπουδαστών των ΤΕΙ.

 

Συναγωνιστές συναγωνίστριες,

Σε αυτές τις συνθήκες πρέπει η παρέμβασή μας να πάρει και νέες μορφές, να αναπτύξει μεγαλύτερη πολυμορφία.

Άλλωστε η επίθεση της κυβέρνησης και της ΕΕ δεν στοχεύει μόνο τους χώρους σπουδών. Γι’ αυτό και το διεκδικητικό πλαίσιο του ΜΑΣ δεν αφορά μόνο τα ζητήματα σπουδών αλλά όλα όσα απασχολούν τη λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της που σπουδάζουν.  Η πάλη για μαζικό λαϊκό αθλητισμό και το δικαίωμα στον πολιτισμό, ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά πρέπει να απασχολήσουν τις ΕΑ. Ήδη πολλές ΕΑ έχουν πάρει πρωτοβουλίες για προβολή ταινιών μέσα στις σχολές ή για την πραγματοποίηση τουρνουά ποδοσφαίρου κτλ. Ένα μικρό βήμα κάνουμε στην Αττική με τη συγκρότηση θεατρικής ομάδας του Μ.Α.Σ για να αγκαλιάσει τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες..

Το επόμενο διάστημα να διεξαχθεί πανελλαδικό τουρνουά ποδοσφαίρου του ΜΑΣ. Στο επίκεντρο να έχει την πάλη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, την διεκδίκηση ελεύθερων χώρων για άθληση και δημιουργία σύγχρονων, δωρεάν αθλητικών εγκαταστάσεων στα ιδρύματα για όλους  τους φοιτητές.

Μια άλλη πλευρά είναι η οργανωμένη έκφραση αλληλεγγύης σε αυτούς που πλήττονται περισσότερο από την αντιλαϊκή πολιτική για να  συνεχίσουν τον αγώνα και να μην το βάλουν κάτω από τις δυσκολίες. Η δική μας αλληλεγγύη δεν έχει τίποτα το κοινό με τις φιλανθρωπίες των βιομηχάνων και των κυριών τους, δεν θέλουμε να μοιράσουμε τη φτώχεια μας όπως μας καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή να μας ταΐζουν το φασισμό και τον ρατσισμό οι χρυσαυγίτες, δεν θέλουμε να κρύψουμε την βαρβαρότητα του συστήματος πίσω από τα κουρέλια που μοιράζει η εκκλησία με τη ΔΑΠ. Η δική μας αλληλεγγύη συνδέεται με τη διεκδίκηση κοινωνικών δομών από το κράτος δωρεάν κι για όλους, με την πάλη για την κοινωνία που κανένας δεν θα έχει ανάγκη από συσσίτια και φιλανθρωπίες.

Το σπουδαιότερο παράδειγμα πραγματικής αγωνιστικής αλληλεγγύης ήταν η ενίσχυση του ηρωικού 9μηνου αγώνα των χαλυβουργών από χιλιάδες φοιτητές που βρέθηκαν μαζί με τους εργάτες στην πύλη του εργοστασίου, έδωσαν από το χαρτζιλίκι τους για την ενίσχυση αυτού του περήφανου αγώνα. Το ΜΑΣ συμμετείχε σε όλες τις παρεμβάσεις του ταξικού κινήματος για την στήριξη των χαλυβουργών, πραγματοποίησε δεκάδες εκδηλώσεις μέσα στις σχολές, υπερασπίστηκε τον αγώνα τους από τα ψέματα και τη λάσπη που εξαπέλυσαν οι παρατάξεις της κυβέρνησης, η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ και οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ. Ήταν τιμή μας που διαδηλώσαμε στο πλάι των χαλυβουργών στις μεγάλες απεργίες με το ΠΑΜΕ

Η πάλη ενάντια στις απολύσεις γονιών και εργαζόμενων φοιτητών, η επανασύνδεση του ρεύματος σε οικογένειες φοιτητών που δεν μπορούν να πληρώσουν είναι πλευρές αυτής της παρέμβασης. Φέτος η γραμματεία Αττικής του ΜΑΣ έχει πάρει την πρωτοβουλία για τη διοργάνωση βοηθητικών μαθημάτων σε μαθητές φτωχών οικογενειών που δεν μπορούν να πληρώσουν τα φροντιστήρια. Οι μαθητές που θέλουν να μορφωθούν και δεν μπορούν να προετοιμαστούν για τις εξετάσεις μπορούν να βρουν στήριξη σε αυτά τα μαθήματα παράλληλα με την διεκδίκηση κρατικών δομών όπως η ενισχυτική διδασκαλία.

Πέρσι τα ταξικά σωματεία και άλλοι μαζικοί φορείς προχώρησαν στη δημιουργία των Λαϊκών επιτροπών στις γειτονιές. Σε αυτή την προσπάθεια πήρε μέρος και το ΜΑΣ. Όμως η σύνδεση των ΕΑ με τις λαϊκές επιτροπές είναι ακόμα αδύναμη, λείπει ο συντονισμός. Πολλές φορές υποτιμούμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές έξω από τη σχολή.  Μπορούμε να κάνουμε δεκάδες κινητοποιήσεις για τα συγγράμματα και είναι σωστό αλλά πολλές φορές δεν γνωρίζουμε τι προβλήματα αντιμετωπίζουν οι συμφοιτητές μας στο σπίτι, αν έχουν γονείς ανέργους ή απλήρωτους, αν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι ή τους λογαριασμούς. Το επόμενο διάστημα πρέπει να αναπτυχθούν κοινές πρωτοβουλίες με τις λαϊκές επιτροπές πάνω σε ζητήματα που έχουν διάσταση και έξω από τις σχολές, πχ κλείσιμο εστιών, κόψιμο ρεύματος κτλ.