Πανελλαδική Συνάντηση Φοιτητών 

24 Απριλίου 2021

Ως εδώ! Παίρνουμε τις Σπουδές και τις Ζωές μας πίσω!

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ εκατοντάδες φοιτητές από όλη τη χώρα, φοιτητές από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη. Γιατί σήμερα στην Αθήνα χτυπά η καρδιά των αγωνιζόμενων φοιτητών όλης της χώρας. Των φοιτητών της Αθήνας που πραγματοποίησαν την πρώτη κινητοποίηση μέσα στη Φιλοσοφική  με το σύνθημα «Θέλουμε να γίνουμε ξανά φοιτητές» , του Φυσικού του ΕΚΠΑ που έκαναν το πρώτο δια ζώσης μάθημα δείχνοντας το δρόμο για τα εκατοντάδες μαθήματα που ακολούθησαν, των διωκόμενων φοιτητών του ΑΠΘ, των φοιτητών Μουσικών Σπουδών που έγραψαν τραγούδια για τους αγώνες μας, των φοιτητών Ιατρικής που ρίχτηκαν εθελοντικά στη μάχη αντιμετώπισης της πανδημίας, της Σύρου  που η φωτογραφία από τις κινητοποιήσεις τους έκανε το γύρω της Ελλάδας.  Σήμερα είναι εδώ φοιτητές και συνδικαλιστές από τους δεκάδες Φοιτητικούς Συλλόγους που βγήκαν μπροστά και οργάνωσαν τον αγώνα για το ασφαλές άνοιγμα των Σχολών, ενάντια στην καταστολή, στο νόμο Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη. Είναι εδώ φοιτητές που έστησαν επιτροπές στο έτος τους για να οργανώσουν τη διεκδίκηση κόντρα στα οξυμμένα προβλήματα που συσσωρεύονται στις σπουδές μας. Και με τη φωνή μας φωνάζουμε και σήμερα δυνατά: Ως εδώ! ​Παίρνουμε τις σπουδές και τις ζωές μας πίσω!  

Μετά από ένα χρόνο πανδημίας, κλειστών Σχολών, ανασφάλειας και άγχους για το μέλλον μας, η παρουσία μας εδώ είναι απόδειξη ότι ο συλλογικός αγώνας είναι ανίκητος. Γιατί σήμερα μετά από την προσπάθεια πρωτοπόρων φοιτητών σε όλη τη χώρα, μετά από γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις συντονισμού, ανοιχτά διοικητικά συμβούλια και έναν αγώνα μηνών, η πρώτη Πανελλαδική Συνάντηση φοιτητών, φοιτητικών Συλλόγων και επιτροπών είναι γεγονός.  Από αυτή θα βγούμε πιο δυνατοί με πείρα και συμπεράσματα που από αύριο θα μπουν στη φαρέτρα μας για να παλέψουμε ακόμη πιο αποφασιστικά.

Έχουμε ήδη πετύχει πολλά. Γιατί κάναμε την αγωνία μας για τις σπουδές και το μέλλον μας όπλο διεκδίκησης. Γιατί δεν μείναμε ο καθένας μόνος του να προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα με σκυμμένο κεφάλι. Τα συσσωρευμένα προβλήματα με την τηλεκπαίδευση μέσα σε ένα χρόνο κλειστών Σχολών, οι οικονομικές δυσκολίες οι δικές μας και των οικογενειών μας, οι αρνητικές συνέπειες του εγκλεισμού ήταν οι κοινές μας αγωνίες που μας οδήγησαν να διαμορφώσουμε διεκδικήσεις, αιτήματα και δράσεις. Τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά αν είχαμε εξαρχής συμβιβαστεί με την κατάσταση που η πολιτική των κυβερνήσεων διαμορφώνει για τις σπουδές και το μέλλον μας, αν δεν είχαμε πάρει την κατάσταση στα χέρια μας. 

Διαμορφώσαμε διεκδικήσεις, αιτήματα, συνθήματα που αποτύπωναν τον προβληματισμό και την ανάγκη των φοιτητών όλης της χώρας. Το: «Θέλουμε να γίνουμε ξανά φοιτητές, Πάρτε μέτρα να ανοίξουν οι Σχολές» που φώναξαν χιλιάδες μετά την έναρξη της καμπάνιας του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών με τίτλο: Ένας χρόνος κλειστά Πανεπιστήμια….ΩΣ ΕΔΩ!  είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Σε κάθε Τμήμα και Σχολή οι αγωνιστές συνδικαλιστές, φοιτητές σε κάθε έτος πήρανε πάνω τους την υπόθεση της οργάνωσης του αγώνα. Επεξεργάστηκαν πλαίσια πάλης, διεκδικήσεις, που έδειξαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τι ζητάμε οι φοιτητές σήμερα, εξέθεσαν κυβέρνηση και διοικήσεις για τη στάση τους μπροστά στις ανάγκες μας.

Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίσαμε να είμαστε πολλοί σε αυτό τον αγώνα. Έτσι έκαναν το βήμα συμφοιτητές μας που το προηγούμενο διάστημα δεν γνώριζαν τι είναι ο φοιτητικός σύλλογος, δε συμμετείχαν στις συλλογικές διαδικασίες, δεν είχαν σκεφτεί την ανάγκη να παλέψουν.  Πολλοί από αυτούς τώρα πια βλέπουν διαφορετικά το παρόν και το μέλλον τους, βλέπουν τη λύση στη διεκδίκηση για όλα αυτά που έχουμε ανάγκη και μας τα στερούν. Μέσα από αυτή τη διαδικασία φοιτητές α και β έτος γνωρίστηκαν με τους συμφοιτητές τους, έμαθαν ότι δεν είναι μόνοι τους, συγκρότησαν στα έτη τους επιτροπές, βρήκαν το δρόμο για να οργανώσουν τον αγώνα τους στις νέες συνθήκες. 

Οργανώσαμε σχέδιο δράσης στους Συλλόγους μας για να εξυπηρετούνται οι στόχοι και οι διεκδικήσεις μας. Έτσι ξεκινήσαμε δίνοντας το στίγμα για την ανάγκη να ανοίξουν οι Σχολές μας με μέτρα προστασίας, μέσα από κινητοποιήσεις που εξαπλώθηκαν σαν κύμα σε όλη τη χώρα. Αξιοποιήσαμε όλα τα διαθέσιμα μέσα για την ενημέρωση των συμφοιτητών μας, για να βρεθούμε και να συζητήσουμε όλοι μαζί σε μαθήματα, διαδικτυακά και άλλα. Με αυτό τον τρόπο έφτασε το κάλεσμα πλατιά και έγιναν μαζικά, μαχητικά συλλαλητήρια σε περισσότερες από 25 πόλεις για 3 μήνες, έγιναν συσκέψεις συντονισμού των Φοιτητικών Συλλόγων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αλλού. 

Ενώ συνεχίζονται μέχρι και σήμερα οι γενικές συνελεύσεις, οι ενημερώσεις από συνδικαλιστές σε όλα τα έτη, οι κινητοποιήσεις από τη διοίκηση της κάθε Σχολής έως το Υπουργείο, για τις κλινικές και πρακτικές ασκήσεις, για τα εργαστήρια, για όλα τα προβλήματα που μας έδεναν τα χέρια. 

Δώσαμε έκφραση στην ανάγκη μας για κοινωνική συναναστροφή, ψυχαγωγία που εδώ και μήνες καταπιέζεται, μέσα από πολύμορφες πρωτοβουλίες όπως η μουσική διαμαρτυρία των Συλλόγων της Αθήνας από κοινού με τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο, ο Αγώνας Δρόμου των Φοιτητικών Συλλόγων του ΕΚΠΑ.

Τα συνθήματα και τα αιτήματά μας αναδεικνύουν την πολιτική που είναι υπεύθυνη για τα εμπόδια στις σπουδές και τη ζωή μας. Και αυτό είναι σημαντικό ώστε να είναι η προσπάθεια μας αποτελεσματική, ο αγώνας μας να δυναμώνει, να διατηρεί ξεκάθαρους τους στόχους του, να εντάσσονται σε αυτόν περισσότεροι φοιτητές, να αντιμετωπίζονται οι δυσκολίες που θα προκύπτουν χωρίς να βρισκόμαστε σε αδιέξοδο.  Κάναμε ξεκάθαρο ότι είναι  πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να κρατάει τις Σχολές μας κλειστές την ίδια ώρα που προχωρά στο άνοιγμα μιας σειράς δραστηριοτήτων. Κουρελιάσαμε το επιχείρημα «δεν υπάρχει» τρόπος να ανοίξουν με ασφάλεια οι Σχολές γιατί την ίδια ώρα που το Υπουργείο σηκώνει τους ώμους για τη δική μας ανάγκη να γυρίσουμε στα αμφιθέατρα έχει αφήσει διάπλατα ανοιχτές τις πόρτες των Πανεπιστημίων στους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στην έρευνα, σε όσους παρακολουθούν επί πληρωμή προγράμματα. Βαρεθήκαμε να μετράμε τα εκατομμύρια που δίνονται για την ενίσχυση της “διεθνοποίησης” και “εξωστρέφειας”  των ΑΕΙ που τελικά τη χαίρονται μόνο λίγοι. ​Μπουχτίσαμε πια να χρηματοδοτείται η πανεπιστημιακή αστυνομία, η διαφήμιση των ΑΕΙ, η ενίσχυση της επιχειρηματικής τους δράσης, αλλά όχι η ουσιαστική τους  αναβάθμιση ώστε να μπορούμε να σπουδάσουμε με ασφάλεια στις νέες συνθήκες, με κατάλληλους χώρους και υποδομές, με διδακτικό προσωπικό. Ξεγυμνώσαμε την κυβερνητική πολιτική που έχει ως στόχο τη διαμόρφωση μιας «ελίτ» Πανεπιστημίων που θα είναι απρόσιτα για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών και την παράλληλη υποβάθμιση του δημόσιου Πανεπιστημίου που σήμερα υπάρχει. Γιατί δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η κυβέρνηση στο ίδιο νομοσχέδιο προώθησε την Πανεπιστημιακή Αστυνομία αλλά και την περαιτέρω αναγνώριση των ιδιωτικών κολλεγίων. 

Δεν «τσιμπήσαμε» στην προσπάθεια όσων θέλουν να βάλουν τον αγώνα μας στο χέρι. Γιατί ξέρουμε καλά ότι οι κυβερνήσεις η μια μετά την άλλη αλλάζουν, το ίδιο και οι Υπουργοί  όμως οι νόμοι τους μένουν και καθένας χτίζει πάνω στο έδαφος που άφησαν οι προηγούμενοι για ένα Πανεπιστήμιο ακόμη πιο μακριά από τα όνειρα και τις ανάγκες μας. Ο τσακωμός της τωρινής με την προηγούμενη κυβέρνηση για τα μάτια του κόσμου, δε μας ξεγελά: μαζί έχτισαν το Πανεπιστήμιο-Επιχείρηση και μετέτρεψαν τους φοιτητές σε πελάτες μέσα σε αυτό! Για αυτό συμφωνούν στη θωράκιση του από οποιαδήποτε φωνή διεκδίκησης και τσακώνονται για το ποιος θα διευθύνει το νέο σώμα καταστολής μέσα στις σχολές. Είδαμε, άλλωστε και τα πρότυπα τους από το εξωτερικό: τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια και το δυναμικό τους αντί να συνεργάζονται για την παραγωγή του εμβολίου, το αντιμετωπίζουν σαν προϊόν και πασχίζουν να το πουλήσουν, αφού το έχουν ήδη “πατεντάρει” οι φαρμακοβιομήχανοι.

Αχρηστεύσαμε την εκστρατεία συκοφάντησης που εξαπέλυσε η κυβέρνηση αλλά και όλα της τα στηρίγματα.  Η συντονισμένη προσπάθεια να φορτωθούμε εμείς, και οι εργαζόμενοι που διεκδικούν, την ευθύνη για την τραγική εξέλιξη της πανδημίας, έπεσε στο κενό. Γελοιοποιήσαμε τα επιχειρήματα που χαρακτήριζαν τους φοιτητές υποστηρικτές της κυβερνητικής πολιτικής των κλειστών Πανεπιστημίων, του νομοσχεδίου Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη. Με τη δράση τους οι φοιτητικοί σύλλογοι απάντησαν στην «εκ του πονηρού» συζήτηση «πάταξης της ανομίας» που καλλιεργήθηκε αξιοποιώντας ακόμη και μεμονωμένες ενέργειες που όχι μόνο δεν έχουν καμία σχέση αλλά στρέφονται οι ίδιες ενάντια στην πάλη του φοιτητικού κινήματος.

Είχαμε στο πλευρό μας καθηγητές, εργαζόμενους, υγειονομικούς που αναγνώρισαν τα δίκαια αιτήματά μας, τα έκαναν και δικά τους. Το νομοσχέδιο πριν ακόμη φτάσει στη Βουλή είχε ήδη καταδικαστεί από σύσσωμη την πανεπιστημιακή κοινότητα, το λαό. Δώσαμε συνέχεια συντονίζοντας την πάλη μας με τους καθηγητές και τους εργαζόμενους των Σχολών μας για να μπλοκάρουμε τη εφαρμογή του νόμου, την είσοδο της αστυνομίας στις Σχολές μας. Το Πανεπιστήμιο, άλλωστε είμαστε όλοι εμείς: φοιτητές, διδάσκοντες και εργαζόμενοι και όχι το Υπουργείο, η αστυνομία και οι επιχειρήσεις. Βρήκαμε στήριξη από τους εργαζόμενους και τα ταξικά Σωματεία που όχι μόνο πρώτα καταδίκασαν και ξεμπρόστιασαν το όργιο καταστολής σε βάρος φοιτητών αλλά πάλεψαν και παλεύουν για την κάλυψη των αναγκών της νεολαίας. Βρεθήκαμε μαζί τους στο δρόμο σε κινητοποιήσεις και συλλαλητήρια σε πόλεις όλης της χώρας. 

Από τη δική τους προσπάθεια αντλούμε δύναμη για να συνεχίσουμε ακόμη πιο αποφασιστικά. Όπως όλο το προηγούμενο διάστημα διαδηλώσαμε μαζί με τους εργαζόμενους και τα ταξικά Σωματεία τους, όπως την Πρωτομαγιά του 2020 με τις μεγαλειώδεις εικόνες από την Πλατεία Συντάγματος στείλαμε σε όλο τον κόσμο μήνυμα διεκδίκησης και αγώνα έτσι συνεχίζουμε από εδώ και στο εξής. Φέτος η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο χτύπημα στα δικαιώματα μας. Η κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου- αυτό που ΕΕ, κυβερνήσεις και επιχειρηματικοί όμιλοι το περιέγραψαν ως «ευελιξία» στην αγορά εργασίας- σημαίνει για μας να δουλεύουμε 9 και 10 ώρες δουλειάς ανά τρίμηνο ή εξάμηνο, χωρίς πληρωμή υπερωρίας, γιατί σε ένα μελλοντικό χρονικό διάστημα θα μειώνεται ο  ημερήσιος εργάσιμος χρόνος ή θα δίνονται ρεπό, ή μεγαλύτερες άδειες. 

Για να εξυπηρετούνται δηλαδή οι ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων, να διαλύεται η κοινωνική ζωή, η φυσική αντοχή, ο απαραίτητος ημερήσιος χρόνος για ξεκούραση και ψυχαγωγία.Είναι πρόκληση οι δηλώσεις του Υπουργού Εργασίας, Χατζηδάκη ότι το νέο νομοσχέδιο, που θεσμοθετεί τη 10ωρη εργασία θα διευκολύνει τους νέους ανθρώπους και συγκεκριμένα τους φοιτητές που παίρνουν φοιτητική άδεια για να δώσουν εξετάσεις(!!!!). Δεν έχουν πάρει ούτε ένα μέτρο στήριξης για τους χιλιάδες φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους και τώρα τολμούν να παρουσιάζουν ως θετική την κατάργηση του 8ωρου με το επιχείρημα ότι πλέον δε θα χρειάζεται να ζητάς άδεια, αφού θα έχεις δουλέψει 40 ώρες σε 4 μέρες και θα έχεις άδεια την 5^η!!! Μάλιστα ο Υπουργός θεωρεί δεδομένο και φυσιολογικό η φοιτητική άδεια για την εξεταστική να είναι άνευ αποδοχών και παρουσιάζει το συγκεκριμένο μέτρο ως βελτίωση!!

Για αυτό στις 6 Μάη, μέρα απεργίας θα βρεθούμε στο δρόμο στο πλευρό των συναδέλφων μας εργαζόμενων, των Σωματείων, των γονιών μας, θα τιμήσουμε στην πράξη την Εργατική Πρωτομαγιά δυναμώνοντας τον αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματα της γενιάς μας.

Μέσα σε δύσκολες συνθήκες πανδημίας καταφέραμε να δείξουμε μέρος της δύναμης μας, όμως  υπάρχουν τεράστιες αναξιοποίητες δυνατότητες από το φοιτητικό κίνημα, οι αγώνες μας μπορούν να αποκτήσουν μεγαλύτερη δυναμική. Είναι πολλοί οι συμφοιτητές μας που  ακόμη και σήμερα δεν βλέπουν τη διέξοδο στα προβλήματα τους, δεν πιστεύουν στη δύναμη που όλοι μαζί έχουμε. Για αυτό είναι ανάγκη οι προβληματισμοί όλων να βρίσκουν αποκούμπι στη δράση των Φοιτητικών μας Συλλόγων ώστε να κάνουν κι άλλοι ένα βήμα πιο κοντά στη συλλογική διεκδίκηση. Έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην μαζικοποίηση του αγώνα οι πρωτοβουλίες από Φοιτητικούς Συλλόγους για δια ζώσης Γενικές Συνελεύσεις, διαδικτυακές συζητήσεις, πλήθος πρωτοβουλιών. Έτσι έσπασε η «αδράνεια» και η σιωπή νεκροταφείου που προσπαθούν να επιβάλλουν σε ορισμένους Συλλόγους οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες των Δ.Σ. που είναι «εξαφανισμένες» τουλάχιστον για ένα χρόνο!

Παλεύουμε για να  γίνουν περισσότεροι οι Φοιτητικοί Σύλλογοι που μπαίνουν μπροστά για το άνοιγμα των σχολών μας, για να γίνουμε ξανά φοιτητές. Σύλλογοι που, όπως όλο αυτό το διάστημα αποδείχτηκε, διεκδικούν και δεν προσκυνάνε την αντιεκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων της ΕΕ. Να πλειοψηφήσουν οι φωνές που απορρίπτουν την πολιτική που θέλει εμάς τους φοιτητές στο σπίτι και την αστυνομία στις Σχολές, οι φωνές που απορρίπτουν το νόμο Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη. Ήδη προχωράει σε πολλά Τμήματα η διαμόρφωση επιτροπών με αιτήματα πάλης για τα  συγκεκριμένα προβλήματα του έτους και το γεγονός αυτό έχει συμβάλει καθοριστικά στη βελτίωση της κατάστασης στους Συλλόγους κάθε Σχολής.

Η κυβέρνηση έχει σχέδιο για δια ζώσης καταστολή και εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Κρατάει εμάς τους φοιτητές μακριά από τις Σχολές μας και πασχίζει να εκγκαταστήσει την αστυνομία σε αυτές. Θέλει να βρούμε τα Πανεπιστήμια χειρότερα από ότι τα αφήσαμε όταν έκλεισαν το Μάρτιο του 2021.

Τώρα είναι η ώρα να πάρουμε τις σπουδές και τις σχολές μας πίσω στα χέρια μας! Να της χαλάσουμε τα σχέδια! Για να γυρίσουμε στα αμφιθέατρα με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, με σχέδιο στην ευθύνη της κυβέρνησης, για να καλυφθούν τα τεράστια κενά που έχουν συσσωρευτεί στις σπουδές μας.

Οι φοιτητές όλης της χώρας για τρίτο συνεχόμενο εξάμηνο βρισκόμαστε με δεμένα τα χέρια. Χιλιάδες σε όλη τη χώρα έχουν ξενοικιάσει τα σπίτια τους παρατείνοντας έτσι και το χρόνο σπουδών τους. Με τους επιπρόσθετους αποκλεισμούς της κυβέρνησης στη διαδικασία των μετεγγραφών, πολλοί είναι εκείνοι που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα όνειρα τους για σπουδές αφού δεν πήρανε τη μετεγγραφή και δεν μπορούν αν συντηρηθούν σε άλλη πόλη. Πρωτοετείς που δεν έχουν μπει ποτέ σε αμφιθέατρο δεν έχουν καταφέρει να καταλάβουν καν το αντικείμενο της Σχολής τους, δεν έχουν δει από κοντά τους συμφοιτητές τους. Τελειόφοιτοι είναι εγκλωβισμένοι για δεύτερη χρονιά  χωρίς να μπορούν να πάρουν πτυχίο επειδή δεν πραγματοποιούνται εργαστήρια, πρακτικές και κλινικές ασκήσεις. Εδώ και ένα χρόνο τα εργαστηριακά μαθήματα στην πλειοψηφία τους έχουν «μετατραπεί» σε θεωρητικά με αποτέλεσμα μηχανικοί, χημικοί, φυσικοί φοιτητές σε όλα τα Τμήματα της χώρας να μην έχουν κάνει όπως πρέπει ούτε μια εργαστηριακή άσκηση εδώ και πολλούς μήνες. Οι διαπιστώσεις για το «αναντικατάστατο» της δια ζώσης διδασκαλίας που επιστρατεύει η κυβέρνηση για να μας «χρυσώσει το χάπι», δεν μπορούν να σκεπάσουν τις τεράστιες ευθύνες της. 

Οι μάσκες έπεσαν! Αν ο στόχος της κυβέρνησης ήταν η προστασία της υγείας των φοιτητών θα εξασφάλιζε πρόσληψη προσωπικού καθαριότητας για τις Σχολές και τις εστίες, τη διενέργεια τακτικών δωρεάν τεστ σε φοιτητές, διδάσκοντες και εργαζόμενους κ.α. Η κυβέρνηση της ΝΔ όμως, όπως και όλες οι κυβερνήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κινούνται με γνώμονα την κάλυψη των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και όχι των αναγκών του λαού και της νεολαίας!

Με τον αγώνα μας πάμε κόντρα στο Πανεπιστήμιο τηςκαταστολής και αστυνομοκρατίας που προωθούν για να σταματήσουν τη διεκδίκηση! Θα μας βρουν απέναντι τους!Χθες ήταν τα μαθητοδικεία, η καταστολή σε αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια, η απαγόρευση των απεργιών, σήμερα είναι η εισβολή της αστυνομίας στο ΑΠΘ, η περικύκλωση των Ιδρυμάτων μας από αστυνομικές δυνάμεις, ποινικοποίηση των κινητοποιήσεων, το ξύλο σε οικογένειες στη Νέα Σμύρνη! Στέλνουν την αστυνομία να εγκατασταθεί στα κλειστά  Πανεπιστήμια ενώ οι φοιτητές δεν έχουμε περάσει ούτε απ’ έξω εδώ και ένα χρόνο.

Το λέμε ξεκάθαρα και από αυτό εδώ το βήμα: ούτε σκέψη για νέο νομοσχέδιο! Οι σχολές μας είναι κλειστές ώστε να προχωρά ανενόχλητη η κυβέρνηση στην  σάρωση των δικαιωμάτων μας!!! Για αυτό πριν καλά- καλά στεγνώσει το μελάνι του νόμου, ετοιμάζουν νέο. Εφαρμόζουν ενισχυμένη αξιολόγηση των Τμημάτων και τη σύνδεση αυτής με τη χρηματοδότηση τους, με ορίζοντα να οδηγήσουν Τμήματα μέχρι και στο κλείσιμο. Προχωρούν ένα βήμα παραπέρα την παράδοση της απαξιωμένης φοιτητικής μέριμνας στους εργολάβους με στόχο την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της. Βάζουν κι άλλα εμπόδια- “κόφτες” στην προσπάθεια που κάνουν τα παιδιά λαϊκών οικογενειών να σπουδάσουν θεσπίζοντας τη Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, πετσοκόβοντας τον αριθμό των μετεγγραφέντων. Ενισχύουν την κατηγοριοποίηση των Τμημάτων-μετά την αναγνώριση των ιδιωτικών  κολλεγίων- εγκαινιάζοντας προγράμματα τριετούς φοίτησης. 

Μπαίνουμε μπροστά για να υπερασπιστούμε τους Φοιτητικούς Συλλόγους, τις συλλογικές διαδικασίες που είναι το όπλο μας. Με το νόμο που ψήφισαν φωτογραφίζουν ως εγκληματικές τις διαδικασίες και τις κινητοποιήσεις των φοιτητικών συλλόγων προβλέποντας ποινές μέχρι και φυλάκιση. Ετοιμάζουν νέα μέτρα παρέμβασης στις διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων ακόμη και τη θέσπιση ενιαίου ψηφοδελτίου στις φοιτητικές εκλογές για να χτυπήσουν τον προβληματισμό και τη διεκδίκηση που αναπτύσσουμε μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες ώστε να εξασφαλίζουν ανοχή στην πολιτική τους.

Η υπόθεση της αγωνιστικής ανασυγκρότησης των Φοιτητικών Συλλόγων είναι δική μας υπόθεση και θα προχωράει ταχύτερα όσο μεγαλώνει η συσπείρωση στο Μ.Α.Σ νέων Φοιτητικών Συλλόγων, νέων συνδικαλιστών, άλλων αγωνιστών Φοιτητών.

Η θετική πείρα της πάλης μας όλο το τελευταίο διάστημα ήταν αποτέλεσμα της συντονισμένης και οργανωμένης προσπάθειας του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, των εκατοντάδων δηλαδή συνδικαλιστών που συμμετέχουν σε αυτό. Δεν είναι τυχαίο πώς οι Φοιτητικοί Σύλλογοι που συσπειρώνονται στο Μ.Α.Σ ήχησαν τις σειρήνες του αγώνα σε κάθε πόλη , πήραν πρωτοβουλίες συντονισμού σε κάθε πόλη , έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση επιθετικών αιτημάτων απέναντι σε κυβερνήσεις –Ε.Ε.-επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτό αποδεικνύει την ανάγκη όχι μόνο να υπάρχει αλλά και να δυναμώνει, να διευρύνεται η  Πανελλαδική Συσπείρωση που εκφράζει τη φωνή της ρήξης και της ανατροπής μέσα στους Φοιτητικούς Συλλόγους, τη στιγμή που η έλλειψη της ΕΦΕΕ και τα φαινόμενα διάλυσης των Φοιτητικών Συλλόγων βρίσκουν το φοιτητικό κίνημα ανοχύρωτο απέναντι στην επίθεση του συστήματος. 

Έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τα πράγματα! Γιατί είμαστε πολλοί οι φοιτητές που «θέλουν κάτι να κάνουν» γιατί δεν αντέχουν να βλέπουν τις σπουδές τους να καθυστερούν, τα δικαιώματα τους να σαρώνονται. Οι χιλιάδες που συμμετείχαν στα φοιτητικά συλλαλητήρια, στις υπόλοιπες δράσεις αυτού του διαστήματος, οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι στα Διοικητικά Συμβούλια των Φοιτητικών Συλλόγων που συνέβαλαν στη οργάνωση του αγώνα παρά τους προβληματισμούς ή τις αμφιβολίες τους, οι  φοιτητές που πήραν πάνω τους τη διεκδίκηση στο έτος και στο Τμήμα τους συγκροτώντας Επιτροπές, συμβάλλοντας στη διεκδίκηση για τα οξυμμένα προβλήματα στις σπουδές τους είμαστε όλοι μια κρίσιμη δύναμη.

Τώρα είναι η ώρα να μεγαλώσει το μαχητικό μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων…

…που ενώνει τους φοιτητές στη συλλογική διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών  μας, κόντρα σε όσους μας τα στερούν!

…που πάει κόντρα στην καταστολή, στα παραμύθια της κυβέρνησης, την προσπάθεια συκοφάντησης,  ενσωμάτωσης  των αγώνων μας!

…που παλεύει για τη μαζικοποίηση των φοιτητικών συλλόγων με ζωντανή λειτουργία και μαχητική δράση κόντρα στο συμβιβασμό

…που αντιμάχεται τον εκφυλισμό, την ανοργανωσιά για να αγκαλιάζει όλο και περισσότερους φοιτητές που μένουν ακόμα μακριά από τη συλλογική και οργανωμένη διεκδίκηση

Τώρα είναι η ώρα μέσα από τη σημερινή Συνάντηση, την ανταλλαγή πείρας, συμπερασμάτων της πολύμηνης προσπάθειας μας να φτάσει πλατιά το κάλεσμα για την αύξηση της συσπείρωσης του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών με νέους Συλλόγους, Επιτροπές και αγωνιστές φοιτητές.