Εδώ και 60 μέρες, οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες του ΑΠΘ, βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Διεκδικούν τα αυτονόητα. Να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους και να πάψουν να είναι σκλάβοι και "μπαλάκι" ανάμεσα σε πρυτάνεις-εργολάβους και υπουργεία.
Την ίδια στιγμή: η πλειοψηφία των φοιτητών βρίσκονται αντιμέτωποι με τα τραγικά αποτελέσματα της υποχρηματοδότησης των Ιδρυμάτων. Ταυτόχρονα, επιταχύνεται η εφαρμογή του Νόμου Πλαίσιο.
Η λέσχη σίτισης και οι εστίες βρίσκονται στον αέρα. Κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμα και αν θα συνεχίσει να "σιτίζεται" δωρεάν. Οι εστιακοί φοιτητές καλούνται να πληρώσουν νοίκια.
Τα δωρεάν συγγράμματα σύντομα θα αποτελούν παρελθόν.
Αναλώσιμα-υλικά εργαστηρίων-σημειώσεις, όλα θα τα βάλουμε από την ήδη ματωμένη τσέπη μας.
Στα σπίτια μας έχουμε από έναν άνεργο και έναν απολυμένο. Τα αδέρφια μας δουλεύουν "μαύρα" για 400 ευρώ, επειδή είναι κάτω από 25.
Η πολιτική που τσακίζει τους εργολαβικούς εργαζομένους, είναι η ίδια που χτυπάει εμάς και τις οικογένειες μας.
Είναι η ίδια που ρουφάει το αίμα και τον ιδρώτα εκατομμύρια εργαζομένων-αυτοαπασχολούμενων και φτωχών αγροτών σε όλη την Ελλάδα, προκειμένου οι λίγοι, οι χορτάτοι, οι επιχειρηματίες και οι μονοπωλιακοί όμιλοι να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί. Για να σώσουν τα κέρδη τους από την κρίση που το ίδιο το σύστημα τους δημιούργησε.
Απέναντι από τον αγώνα των εργαζομένων, έχουν στοιχηθεί εκείνες οι δυνάμεις και οι άνθρωποι που όλα τα προηγούμενα χρόνια, έμπαιναν μπροστά για να υλοποιηθούν όλες οι αντιλαϊκές κατευθύνσεις μέσα στα Ιδρύματα.
Μεγαλοκαθηγητάδες-Πρυτανεία- ΔΑΠ- ΠΑΣΠ σε θέλουν υποστηρικτή της αντιλαϊκής πολιτικής
Γι αυτό έχουν βαλθεί όλοι τους να μας πείσουν ότι η απεργία και τα σκουπίδια, είναι που δημιουργούν πρόβλημα στις σχολές μας. Γι αυτό οι μεγαλοκαθηγητάδες μαζί με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, δίνουν ραντεβουδάκια για να "ξεβρωμίσουν τον τόπο".
Τη σκυτάλη παίρνουν τα κανάλια και οι φυλλάδες των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, χύνοντας "κροκοδείλια" δάκρυα για το δημόσιο πανεπιστήμιο και τους σωρούς σκουπιδιών "στο μεγαλύτερο εκπαιδευτικό Ίδρυμα των Βαλκανίων".
Όλοι τους συντονίζονται μέσα από το διαδίκτυο και το μέσο οργάνωσης "ανεξάρτητων αγώνων", το Facebook.
Ποντάρουν στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές, στην λογική της ατομικής λύσης που κυριαρχεί στη νεολαία Επενδύουν στη χαμηλή αγωνιστική πείρα που υπάρχει στην πλειοψηφία των φοιτητών.
Ο στόχος τους είναι διακηρυγμένος εδώ και χρόνια: να εμποδίσουν τη μετατροπή της λαϊκής οργής σε οργανωμένους αγώνες, να επιχειρηματολογούν και να πείθουν για την αναγκαιότητα της κυβερνητικής, της κάθε φιλομονοπωλιακής πολιτικής, όχι μόνο να διαλύουν το κίνημα αλλά να το μετατρέπουν σε υπερασπιστή αυτής της πολιτικής. Αυτό θέλουν και για το φοιτητικό κίνημα, το ομολογούν τα κυβερνητικά τους στελέχη : «…Θυμάμαι ότι όταν έγινε η μεγάλη αλλαγή στη Γερμανία με το SPD και υπήρχαν άνθρωποι στους δρόμους, γιατί ήταν μια βαθιά και δύσκολη αλλαγή, η κυβέρνηση είχε βρει σύμμαχο το κίνημα νεολαίας που βγήκε σε αντιδιαδηλώσεις…» (Ομιλία της υπ. Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου στη Βουλή, 9/7/2010).
Άλλοθι σε αυτήν την προσπάθεια προσφέρουν απλόχερα με τη δράση τους, οι δήθεν υπερασπιστές της απεργίας, ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ ΕΑΑΚ/ ΣΣΠ και αναρχοαυτόνομοι. Με τις «υπερεπαναστατικές» τους κινήσεις και την έχθρα που έχουν προς τον οργανωμένο και ταξικό αγώνα, στρώνουν το έδαφος σε κάθε Πορτοσάλτε και μεγαλοπρύτανη για να συκοφαντήσει αυτό τον αγώνα στα μάτια των φοιτητών.
Από την άλλη η υποκρισία των δήθεν «υπερασπιστών» του αγώνα των εργολαβικών, όπως οι δυνάμεις των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΡΕΝ. Με τα ψευτοραντεβού σε υπουργικά γραφεία που έταζαν στο σωματείο των εργολαβικών τα μεγαλοστελέχη και οι βουλευτές τους. Όπως πάντα, να πατά σε δύο βάρκες, τη μια μέρα να λένε ότι στηρίζουν τους εργαζόμενους και στο τέλος να βγάζουν ανακοίνωση στήριξης του Πρύτανη που υποχρεώνει τους εργολαβικούς εργαζόμενους να δουλέψουν με την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας πράγμα που σημαίνει μείωση στους μισθούς τους πάνω από 200 ευρώ το μήνα.
Απέναντι σε όλους αυτούς ανοίγονται δύο δρόμοι
Ή θα επιτρέψουμε τη συνέχιση αυτής της πολιτικής, της ακριβοπληρωμένης γνώσης, της ζωής λάστιχο, της μοιρολατρίας και της υποταγής, δηλαδή θα συνεχίσουμε στο δρόμο που με τον έναν ή άλλο τρόπο καλούν οι δυνάμεις της κυβέρνησης και οι ομάδες των συμβιβασμένων στα Πανεπιστήμια,
Ή θα παλέψουμε για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες μας για δωρεάν μόρφωση, επιστήμη και έρευνα στην υπηρεσία του λαού, μόνιμη και σταθερή δουλειά, με αξιοπρεπείς μισθούς, ανάπαυση, εξασφαλισμένη δωρεάν Υγεία, ξεκούραση κι ασφάλεια για το μέλλον. Ανάπτυξη και παραγωγή προς όφελος του λαού και όχι των μονοπωλιακών ομίλων.
Δεν μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα αν δεν απαλλαγούμε από τα μνημόνια και τα υπόλοιπα αντιλαϊκά μέτρα. Αυτό θα το πετύχουμε με την πάλη στο πλάι των εργατών, με τη σύγκρουση και τη ρήξη με τα μεγάλα συμφέροντα και όχι μέσα από τα παζάρια με τους δανειστές, την «δεξιά» ή την «αριστερή» επαναδιαπραγμάτευση. Για αυτό παλεύουμε για την κατάργηση των μνημονίων.
Οι οικογένειές μας δεν χρωστάνε τίποτα στα κόμματα της πλουτοκρατίας, τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες. Αυτοί μας χρωστάνε μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα. Αυτό το χρέος δεν «κουρεύεται». Ήρθε η ώρα να το ξεπληρώσουν! Δεν αναγνωρίζουμε και δεν πληρώνουμε το χρέος. Παλεύουμε για τη μονομερή διαγραφή του.
Η ΕΕ δεν αλλάζει. Πιο αντιδραστική γίνεται, πιο φιλολαϊκή όχι. Για να υπάρξει φιλολαϊκή ανάπτυξη απαιτείται σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την κυριαρχία των επιχειρήσεων. Μόνο σε αυτήν τη βάση μπορεί ο λαός να γίνει κυρίαρχος της δουλειάς του και του πλούτου που παράγει. Για αυτό διεκδικούμε: Αποδέσμευση από την ΕΕ και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.
Να έχουμε ψηλά το κεφάλι, η απογοήτευση δεν μας ταιριάζει. Οι αγώνες μας μπορούν να έχουν αποτέλεσμα!
Αναρτηθηκε στην κατηγορία 
